Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Περί ...Ποίησης

Το διαβάσαμε στο :
http://www.peri-grafis.com/ergo.php?id=997

Γίνεται τόσο πολύ μεγάλη κουβέντα, κατά καιρούς, γι' αυτή τη κακομοίρα τη ποίηση, που σκέφτηκα να δραστηριοποιήσω το ειδικόν επιτελείο μου, να κάνει μια προσεκτική μελέτη. Τρέξαμε πολύ όλοι μας, αυτό είναι αλήθεια. Ψάξαμε κιτάπια, κατεβατά ολάκερα, περγαμηνές παλιές, μελετήσαμε -μεταξύ άλλων- κι εντόσθια μικρών ζώων, -και μετά τα κάναμε τηγανητά εννοείται- έτσι ώστε να μην αφήσουμε τίποτε αμελέτητο. Χρειάστηκε δουλειά πολλών μηνών και γκουβάδες μελάνι, στοίβες χαρτιού και να...! Μπροστά σας έχετε το απόσταγμα όλων αυτών. Δε νομίζω να υπάρξει πληρέστερη απάντηση στο μέγα ερώτημα: -"Μα τι είναι τέλος πάντων, αυτή η ποίηση;" Δια του παρόντος λοιπόν, εγώ και το συνεργείο μου ερχόμαστε να ρίξουμεν άπλετο φως κι έννοια σας, ξεχάστε ό,τι έχετε διαβάσει μέχρι τώρα και μάλιστα δε χρειάζεται να διάβασετε τίποτε άλλο, μιας κι η απάντηση, πλήρης και φωτερή, διάφανη και γάργαρη, είναι μπροστά σας.
Φερστ οβ ολ, νάτσουρλυ, είναι ο ορισμός! Εν αρχή ην ορισμός, γιατί όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, πολλάκις μάλιστα, τα προβλήματά μας αρχίζουν από την έλλειψη ή τον πλημμελή ορισμό ενός θέματος κι ως εκ τούτου, αν δε ξέρεις τι είναι κάτι, τότε δε ξέρεις γιατί το διεκδικείς ή αν πρέπει να το διεκδικήσεις κιόλας. Δε θα επεκταθώ πάλι στο καίριον επίσης θέμα ορισμού, διαβάστε παρελθόντα ευθυμοδοκίμιά μου και θα κατατοπιστείτε. Η Ποίηση λοιπόν είναι ..Ίση με την Ίηση και την Όίηση, -τόσον, όσο και το ύψιστο, παραπετάμενο, ρηξικέλευθο σάλτο στο κενό χωρίς αλεξίπτωτο-, μιας ευαίσθητης κι οργιάζουσας φανταστικής φαντασίας.
Εμπεριστατωμένος ορισμός μα κάτι ...λείπει! Σωστά το προσέξατε! Λείπει η περιγραφή της κι εννοώ πως αν τη προσωποποιούσα, ως τι θα τη περιέγραφα. Έτσι αυτή η απουσία αφήνει μερικά ακάλυπτα σημεία, ειδικά τα οπίσθια, -τα κωλομέρια να πούμε- κι αυτή η μόνη κερκόπορτα, επιτρέπει δυστυχώς -κι αλίμονο- σε πολλούς τσαρλατάνους, βρίσκοντας πρόσφορον έδαφος, ν' ασκούνε σοδομισμόν απρεπή. Σοδομισμό λέγω, που προφανέστατα, τον έχουνε τόσο πολύ ανάγκη. Έτσι θα καλύψουμε τα νώτα της, εγώ και το επιτελείο μου, και σ' αυτό τον τομέα.
Η Ποίηση είναι γένους θηλυκού. Μάλιστα! Ένα νεαρό, ροδομάγουλο, ζουμπουρλούδικο, μικρό, επαρχιωτόπουλο, άμαθο σχετικά, ευκολόπιστο, απονήρευτο, πανέμορφο -με τον τρόπο του-, γλυκύτατο, σχεδόν πάντα χαμογελαστό, με πολύ μακριά, λυτά μαλλιά και, μιας και στο τόπο της έχει πάντα 'Ανοιξη-Καλοκαίρι, είναι πολύ ελαφρά ντυμένη. Η Ποίηση λοιπόν, συνήθως περπατά στην αμμουδερήν ακρογιαλιά, ξυπόλητη, κρατώντας στο αριστερό της χέρι τα πεδιλάκια και με το δεξί την άκρη του φουστανιού της, που έτσι κι αλλιώς δεν είναι δα και πολύ μακρύ, ίσαμε κάτω από το γόνατο. Περπατά λοιπόν, ίσα-ίσα, κει που το κύμα φιλεί την άμμο κι η θαλάσσια αύρα, της ανακατώνει τα μαλλιά. Όταν τα μαλλάκια της έρχονται μπροστά στο πρόσωπο, σουφρώνει χαριτωμένα τη μυτούλα και χαμογελά ακόμα πιο πλατιά. Περπατά κι αγναντεύει πέρα στον θαλάσσιον ορίζοντα, "...μήπως κάποιο καράβι περάσει! Όμως θα περάσει ποτέ";
Μερικές φορές, τη πιάνει διάθεση για σκανταλιά. Είναι κει, στο έμπα της 'Ανοιξης, που φτιάχνει στεφάνι με μαργαρίτες κι άλλα αγριολούλουδα, στολίζει τα μαλλιά της, σκύβει και μυρίζει τη γη, ανασαίνει βαθιά κι αναστενάζει χαμογελαστά, κοιτώντας πέρα. Νιώθει κάτι να συμβαίνει μέσα της, κάτι που δε μπορεί να τ' ονοματίσει, κάτι που τη κάνει να βάζει μια τρεχάλα, -σα να θέλει να το αποφύγει, σα να θέλει να το πιάσει- κι όταν κουραστεί κι αναψοκοκκινίσει, σταματά στην ακροθαλασσιά, βρέχει πιο ψηλά τα πόδια της, κρατώντας λιγάκι ψηλότερα το φουστανάκι κι ύστερα, αφήνοντας κάτω τα πεδιλάκια, πιάνει μερικές χούφτες νερό θαλασσινό και δροσίζει το μέτωπό της. 'Αλλες πάλι φορές, βγάζει αστεία και χαριτωμένα, τη γλώσσα στους γλάρους κι όταν το ...κακό παραγίνει, βγάζει το φουστανάκι, το διπλώνει προσεκτικά, αφήνει δίπλα και τα πεδιλάκια και πέφτει σιγά-σιγά στο νερό. Εσώρουχα δε φορά, γιατί στο τόπο της δε τα 'χει ανάγκη, δε τα γνωρίζει. Έτσι τα στηθάκια της πετρώνουν από το δροσερό νερό, το δέρμα της ανατριχιάζει και τα μαλλάκια της σταλάζουν ασημιές λαμπερές σταγόνες.
Είναι σα να τη βλέπω τώρα δα, να βγαίνει από το νερό. Στην αρχή το σγουρό κεφάλι, μετά οι ώμοι, τα στήθια, η κοιλιά, ο αφαλός, οι λαγόνες, οι μηροί, τα γόνατα. Είναι σα να ξαναγεννιέται η Αφροδίτη, μες από τα κύματα. Βγαίνει, τυλίγει τα χέρια της γύρω στους ώμους και προσπαθεί να ζεσταθεί. Δε θ' αργήσει, γιατί ο καιρός είναι ζεστός, στην Εποχή της. Πάντα ζεστός, πάντα ανθισμένος και κεφάτος, ίσως γιατί τη καμαρώνει και δε θέλει να της χαλάσει τη διάθεση. Όταν πια έχει σχεδόν στεγνώσει, φορά πάλι το λευκό φουστανάκι και μερικές πονηρές σταγόνες κρατάνε θέση ακόμα πάνω της. Πιάνει τα μαλλιά της μ' ένα κορδελάκι, πιάνει πάλι τα πέδιλα και συνεχίζει να περπατά στην ατέλειωτην ακρογιαλιά, κοιτάζοντας πάντα στον ατέλειωτο θαλάσσιον ορίζοντα...
Τώρα έχετε όλη την εικόνα. Τι μένει πλέον; Μένει να καταρτίσουμε το Λεξικό της Ποίησης και το θέμα θα 'χει καλυφθεί τελείως...

ΛΕΞΙΚΟ ΠΟΙΗΣΗΣ

* Περι-ποίηση: Παν ό,τι αφορά στη ποίηση, (όπως το ...Περί-Γραφής ένα πράμα) και που τη κυκλώνει. τη τυλίγει, αλλά που σε καμμιά περίπτωση, αυτό καθαυτό, δεν είναι από μόνο του ποίηση.
* Ειδο-ποίηση: Βάσει λεξικού του ...Μιούλαααγ (είναι προφορά του Moeller), σε παράλληλη στήριξη από βυζαντινούς λόγιους, η λέξη προέρχεται από την Ειδα-ποίηση (είδα ποίηση και μπήκα) και το άλφα, επειδή σα στερητικό θα μπορούσε να μετατοπίσει τη σημασία της λέξης, (Ειδ-αποίηση: δηλαδή γνωρίζω ό,τι δεν είναι ποίηση), μετατράπηκε σε ομικρόν, αλλά πολύ μικρόν όμως, ευτυχώς και βραχύ, ώστε να δοθεί έμφαση στα δυο άκρα. Είπαμε να φυλάξουμε τα νώτα της μικρούλας μας, θυμάστε;
* Ενοχο-ποίηση: Είναι η ποίηση των φυλακών, των υποδίκων, καταδίκων, αλλά κι η ποίηση μ' επιδότησην ΟΓΑ ή άλλων παρεμφερών υποστηρικτικών ταμείων-φορέων.
* Απενοχο-ποίηση: Όταν η μικρή μας εμφανίζεται τελείως γυμνούλα κι απροστάτευτη, έχουσα τη πλήρη ομορφιά, αθωότητα κι απλότητα των είκοσι (και κάτι) χρόνων της και τα πεινασμένα βλέμματα, ορμάνε να πάρουνε "μεζέ"!
* Καλλο-ποίηση: Παν ό,τι έρχεται αρωγόν, ως περικοκλάς, ώστε να ...βελτιώσει τα γραφέντα ή να τα υποστηρίξει, που όμως αυτό καθαυτό, από μόνο του δεν είναι ποίηση. (Παλιότερα αφαιριότανε με ξυραφάκι και το ποδάρι σε ζεστό νερό, να τονε μαλακώνει).
* Κακο-ποίηση: Στη μικρή μας κοπελίτσα, μπορεί να ξυπνάνε κατά καιρούς, ερωτικές φαντασιώσεις κι ορμές, (πράμα απολύτως φυσιολογικόν, αν ρωτάτε τη γνώμη μου) και να υποκύπτει σε κάποιους μπρούταλ, μάτσο, μάγκαμεν, αληταμπουρέους, κερχελέδες, μπεχλιβάνηδες, καπάτσους, που τη σέρνουνε, την άγουνε και τη φέρνουνε κλπ... Μπορεί λοιπόν ενίοτε να ενδίδει σε τέτοιες φάσεις κι ίσως αργότερα να το φέρει βαρέως μα, πλι ήτο και πέταξε-άνεμος ήτο και πάει. Τότε περνάμε στην επόμενη λέξη...
* Τεκνο-ποίηση: ...όπου πολλά γεννιούνται σ' εύλογο χρονικό διάστημα αργότερα. 'Αλλοτε είναι θεϊκά τέκνα, άλλοτε μισά-μισά, άλλοτε θεϊκά τεκνά κι άλλοτε τετραπέρατα τερατάκια, ανάλογα την αστρικήν επιρροή του 'Αρη στο Παπάρη. Γι' αυτό...
* Γονιμο-ποίηση: Ποίηση χωρίς όρια προφύλαξης. Κανόνας, που δυστυχώς γεννά πολύ, σ' ένα κόσμο που υποφέρει από υπερπληθυσμό.
* Μονιμο-ποίηση: Σταθερή ροή έμπνευσης, ήτις πιεσμένη, κάπως-πως ή ερεθισμένη ή εκμαυλισμένη ή εκνευρισμένη, κατεβαίνει κι αγγίζει με το μαγικό της ραβδάκι, μόνο συγκεκριμένης ποιότητας κεφάλια και τους προσφέρει απλόχερα το μέλι των γλουτών της.
* Σελιδο-ποίηση: Ποίηση εκπεφρασμένη σε σελίδες ανά μονάδα χρόνου (ανάλογα), όπου αυτό αποτελεί μονάδα μέτρησης ποσοτικής ποίησης. 'Αλλη μέτρηση είναι το Βάρος με τη ...
* Στερεο-ποίηση: Όπου, -όπως έκαμε κι ο Αριστοφάνης- ο στίχος ζυγίζεται στο ειδικό επίχρυσο καντάρι και κερδίζει ο πιο βαρύς. Εδώ λοιπόν μετράμε κιλά ποίησης ανά μονάδα χρόνου. 'Αλλη μέτρηση είναι ο Βαθμός Πτητικότητας με τη...
* Αεριο-ποίηση: Προσμετράται με το ειδικό μπαλόνι σε σχήμα μεγάλου λουκάνικου. Απαγγέλλει τον στίχο, ο δημιουργός, φυσώντας τον μες στο μπαλόνι. Όταν τελειώσει δένει προσεκτικά την άκρη και τ' αφήνει λεύτερο, στον αγέρα, σε συνθήκες άπνοιας, 20 (+- 1) βαθμών Κελσίου κι 65% (+- 3%) και στο ύψος ενός κανονικού ανθρώπου. Προσοχή! δε πρέπει να το σπρώξει προς τα πάνω, μήτε κι ο κριτής να προσπαθήσει να το κρατήσει χαμηλά ή να το τουφεκίσει. Είναι βασικό, το μπαλόνι να δράσει, όσο είναι να δράσει τέλοςπάντων, μόνο του. Έπειτα, υπολογίζεται προσεκτικά το ύψος, -αρνητικό ή θετικό- που πήρε το μπαλόνι και καταγράφεται στον φωτεινό πίνακα. Τέλος, υπάρχει κι η μέτρηση Αισθαντικότητας με τη...
* Υγρο-ποίηση: Εδώ μετράται το ποσό -πάσης φύσεως- υγρών, που εκχέονται από κάθε απεκκριτικό σημείο, των αναγνωστών. Φυσικά λογίζονται ως έγκυρα τα υγρά εκείνα που βγαίνουν αυθόρμητα κι αβίαστα και χωρίς να ελέγχεται από που βγαίνει τι κι ανεξαρτήτως φύλου αναγνώστες. Για το σκοπό αυτό, ο προς μέτρηση αναγνώστης ελέγχεται προσεκτικά κι αφού υπάρχει διαβεβαίωση από 3(!) τουλάχιστον κριτικούς, πως είναι στεγνός ή έστω έχει καταμετρηθεί κάθε τυχόν σταγόνα υγρού που υπάρχει ήδη πάνω του, ζυγίζεται σε ζυγόν ακριβείας χιλιοστού του γραμμαρίου και μετά μπαίνει προς ανάγνωση ή απαγγελία. Κατόπιν απλά ζυγίζεται, αφού του γίνει πάλι έλεγχος μπας κι έχει βάλει κανά βαράκι στις τσέπες. Η διαφορά βάρους που τυχόν προκύψει, μαρτυρά την ύγρανσή του κι άρα τον Βαθμό Αισθαντικότητας του δημιουργού, εκπεφρασμένο σε γραμμάρια.
* Προσ-ποίηση: Όταν ο εκκολαπτόμενος καλλιτέχνης τείνει, μα δεν έχει ακόμα κατοχυρώσει τη τέχνη του. Εννοείται πως έχει περάσει από τα παραπάνω τεστ και δεν έχει πείσει, μα δεν έχει κι εντελώς απογοητευτικά αποτελέσματα.
* Πιστο-ποίηση: Πρόστυχη λέξη του Μεσαίωνα, μα το ωμέγα (μα πολύ μέγα το ω) μετατράπηκε σε ομικρόν (μα πολύ μικρόν το ο) και το "ταυ" αφαιρέθηκε. Πολλοί Ιεροεξεταστές Ποιητών, φιλάνθρωποι τω όντι, στα πλαίσια προώθησης της τέχνης ή του σταματήματος της μη-τέχνης, και πάντα φυσικά στα πλαίσια προώθησης της φιλανθρωπίας, στήνανε λαϊκά δικαστήρια και λαϊκές πυρές, λέγοντας δυνατά και με ιερό φανατισμό: "Θα γίνεις 'Ανθρωπος ρε ή θα σε κάνω στάχτη και μπούλμπερη;" Ευτυχώς, τώρα με την αλλαγή της λέξης γλύτωσε η ανθρωπότητα από τους ...φιλάνθρωπους και πλέον σημαίνει τη διαβεβαίωση πως ο ποιητής πέρασεν επιτυχώς ή σχετικά επιτυχώς, τα παραπάνω τεστ και μπορεί να λογίζεται ποιητής και να φλερτάρει το κοριτσάκι λεύτερα.
* Βελτιστο-ποίηση: (Το κακόμοιρο το κορίτσι!) Όοοολες εκείνες οι ενέργειες που γίνονται υποστηρικτικά, για να προωθηθεί η ποίηση, χωρίς όμως ν' αφορούν επεμβάσεις ή προτάσεις στο γραφέν, μα το να γλύψει κανείς τα κατάλληλα όργανα, των καταλλήλων οργάνων του κατάλληλου οργανισμού. * Ρουσφετο-ποίηση σα να λέμε και φυσικά, αυτές οι ενέργειες σαφώς και δεν είναι ποίηση.
* Ηρω-ποίηση: Έπος! Και μια ...υγιής σεξουαλική φαντασίωση (όχι πως υπάρχουνε δα και πολλές μη υγιείς τοιαύτες) του κοριτσιού, που βαρέθηκε να περιμένει στον θαλάσσιον ορίζοντα, κάποιο καράβι, όπου "...τσούρμο τ' άγριο κύμα θα μας βγάλει, τέρατα βαμμένα πορφυρά, με φτερούγες γλάρων στο κεφάλι..." με τα λευκά πανιά σηκωμένα. Σκύβει λοιπόν, φορά τα πεδιλάκια της, εμφανίζοντας γυμνά κι αρκετά ενδιαφέροντα τμήματα της γυναίκειας ανατομίας της κι ο πρώτος τυχών περαστικός μπορεί να τα θαυμάσει, τη στιγμή που τα μαλλιά της ανεμίζουνε παντού και να επιχειρήσει να επωφεληθεί της ευκαιρίας, που οι άμυνες είναι κατεβασμένες, το έδαφος υγρό και πρόσφορο κι οι πύλες του παραδείσου ίστανται χωρίς το καμουφλάζ της "καθώςπρέπει" κοινωνικής επίφασης.
* Θεματο-ποίηση: Κατακερματισμένη ποίηση, που πέρασε σκληροπυρηνική μαγνητική τομογραφία, τυπικού τεχνοκράτη ιεροεκδότη. Ο μαγνητικός τομογράφος πριν λάβει τη περίοπτη θέση που κατέχει σήμερα στην επιστήμη, υπήρξεν όργανο βασανισμού των Ιεροεκδοτών, κατά τα μαύρα χρόνια του Μεσαίωνα. Απαντιόταν τότε, σε πρωτόγονη, αρχέγονη κι εμβρυϊκή μορφή, ενώ σήμερα έχει ...τελειο-ποιηθεί.
* Τελειο-ποίηση: Όταν το εμπεριστατωμένο, λεπτομερές κι απολύτως ακριβές αποτέλεσμα του μαγνητικού τομογράφου, είναι λευκό κι άσπιλο, χωρίς κανένα κακόν εύρημα.
* Τυπο-ποίηση: Θεσμοθέτηση κι έτσι θεραπεία δραστικότατη (ακόμα και με κώνειο! Ναι! Μη κάνετε έτσι... Το κώνειο σε μεγάλες δόσεις είναι απόλυτα θεραπευτικό κι ανακουφιστικό, σ' αυτούς που κοιτάνε κείνους που το πίνουνε!), σε πιθανά -τι λέω πιθανά; σίγουρα!- ευρήματα στο μαγνητικό τομογράφο.
* Κατα-πίεση: Τρομερά πρόστυχη λέξη μεταβυζιαντινή, που το ομικρόν αφαιρέθηκε κι άλλαξε το "ήττα" σε εψιλόν (πολύ ψιλόν για να 'ναι ψιλοαλλαγουλίτσα) για να φέρει την ήττα σε κάθε μελλοντικόν επίδοξο και σοβαρό μελετητή. (Όχι όμως κι εμάς, αλίμονο! Αυτόν έλειπε!). Εν ολίγοις, κάθε τι που μπορεί να κάνει κανείς, να καταφερθεί, να κατατροπώσει, να καταλύσει, να καταστρέψει τη ποίηση και που φυσικά, με τίποτε, -οπωσδήποτε αυτό-, δεν είναι ποίηση.
* Γελοιο-ποίηση: Σκωπτική ποίηση που όμως ουσιαστικά, σκοπό έχει να τα χώσει σ' επήδηξους (εεε ...επίδοξους ήθελα να πω...) πιθανούς βιαστές-σοδομιστές του κοριτσιού. Επίσης, παν ό,τι χρησιμοποιείται για να μειώσει το κορίτσι και που φυσικά από μόνο του, ελλείψει συμβάντος, δεν αποτελεί ποίηση.
* Χρησιμο-ποίηση: Για καλό κι ιερό σκοπό! Σοδομισμός μεν ίσως, μα με καλή λίπανση δε, των τριβομένων επιφανειών.
* Ομαδο-ποίηση: Ταξινόμηση ποιητών κι είδη ποιήσεων, αλλά και τα ποιητικά τετράστιχα των αγωνιστικών στίβων. Η μικρή μπορεί και να φαντασιώνεται οσφρητικά, τον ιδρώτα νεαρών νταβραντισμένων αθλητών. Σε γενικές γραμμές, κάτι απολύτως υγιές. (Εννοώ τη φαντασίωση, όχι και τη ταξινόμηση!)
* Απο-ποίηση: Όταν αυτοβούλως ή κατόπιν ισχυρών πιέσεων, δηλώνει παραίτηση κι αποχώρηση από το άρμα Θέσπιδος, κάποιος ποιητής ή έστω κάποιος που προσπαθούσε να λογιστεί σαν τέτοιος (βλέπε λήμματα για μετρήσεις και μαγν. τομογράφο κλπ). Οι άλλοι, που ακόμα επιβαίνουνε, του τα χώνουνε για κάμποσο και μετά τονε ξεχνάνε, καθώς έχουνε κι άλλες δουλειές, εξίσου σημαντικές, να κάνουνε και το άρμα Θέσπιδος έχει ακόμα κι άλλους ...αχώνευτους για ...σμπρώξιμο.
* Υπο-πίεση: 'Αλλη μια πρόστυχη λέξη (του Μεσαίωνα με τα Μαύρα Χρόνια, γιατί τώωωωρα όοοολα είναι πια λευκά, ολόλευκα, παρθενικής μυζήθρας κι ευωδιάζουνε σα τη πρώτη μέρα της 'Ανοιξης, που συμβαίνει να 'ναι κι η τελευταία του χειμώνα μα άσχετον. Ήθελα να δώσω έμφαση πως σήμερα δε συμβαίνουνε τέτοια ιερά αίσχη, όπως κάααποτε!), που έχει υποστεί τις γνωστές πλέον τροπο-ποιήσεις και σημαίνει τη ποίηση του κώλου, τη δυσκοίλια ποίηση και μεταφορικά τη μπόχα, την αποφορά.
* Τροπο-ποίηση: Μάθημα στα πανεπιστήμια, όπου διδάσκεται η εγχώρια λογοτεχνία. Ύλη του εν λόγω μαθήματος είναι: τεχνικές, λεξοπλασίες, ηχοχρώματα, κανόνες κι άλλα αφορώντα τη ποίηση, συναφή συμπαρομαρτυρούντα! Επίσης τεχνικές εκμαυλισμού των κριτικών, εκδοτών, αναγνωστών, αλλά κι αυτής της ..."πουτανίτσας", της μικρής Μούσας της έμπνευσης (χαϊδευτικά: Μουσίτσα).
* Μουμιο-ποίηση: Το θάψιμο γενικά, εν ζωή ποιητών ή προσπαθούντων να δρέψουνε ποιητικά δάφνινα στέφανα κι αντ' αυτών δρέπουνε κηδειοστέφανα και φτυαρίσματα πάνω στο "φέρετρό" τους με χώμα κι ο ήχος είναι εφιαλτικός. Φυσικά όχι με ...ποιητικό τρόπο, εννοείται.
* Υλο-ποίηση: Η όμορφη ποιητική περι-γραφή του υλικού κόσμου και των αξιών, των αξιογράφων (πράματα όχι ποιητικά μεν, αλλ' αρεστά στο ευρύ κοινό, δε!) κι όσο πιο πρωτότυπα, τόσο το καλύτερο. Επιστέγασμα της συχνά καλής αυτής προσπάθειας, είναι το λεΜπόΝ ΤεχνοΛογίας!
* Τακτο-ποίηση: Όταν συμμορφώνεται κανείς προς τας υποδείξεις και το ρεύμα της εποχής, με σκοπόν ιερό, κι άρα...
* Ταυτο-ποίηση: ...είναι δικός μας αυτός, σπρώχτε τονε καμπόσο μα όχι δα και πολύ μη μας κάνει μετά τον καμπόσο, αλλά και για να τονε φτάνουμε για κανά κουτούπωμα άμα λάχει να 'ουμ'!
* Απο-ποίηση: Ιερό συναξάρι, όπου είθισται να επιβάλλεται να διδάσκεται, επαρκώς, ως κι αποστηθίσεως, έστω και με ...προκεχωρημένες μεθόδους, με ρίζες στον ...κακό Μεσαίωνα.
* Παρά-ποίηση: Η πολλή, πάρα πολλή, ποίηση, αλλά παρά ταύτα παρά φύση ποίηση με ίχνη Μεσαίωνα.
* Κωδικο-ποίηση: Κρυπτογραφική μ' άσπαστο κώδικα, ποίηση, ο οποίος δίνεται μόνο σε λίγους, ώστε να ...ξεκλειδώσουνε τα λόγια και να γενούνε μάγκες. Ο δε ποιητής να θεωρηθεί ...γοητευτικά μυστήριος και να τυλιχτεί το πέπλο...
* Βιομηχανο-ποίηση: Ποίηση που παράγεται σε ...αλυσίδα παραγωγής, από αλυσόδετους σκλάβους-ποιητές του ...προλεταριάτου, που εργάζονται νυχθημερόν κάτω από την επιφάνεια της γης, σε ημιτρισάθλιες συνθήκες. Πολλάκις και συχνάκις δε, παράγονται κι από ποιητές-ρομπότ και τούτη η παραγωγή σκοπό έχει το γρήγορο κι αρπαχτότατο κέρδος από τις τυχόν μελο-ποιήσεις και τις μετέπειτα πωλήσεις δίσκων ή σιντί.
* Μελο-ποίηση: 'Αλλη μια πρόστυχη κακόηχη λέξη που δεν είθισται να λέγεται σε υψηλού επιπέδου κύκλους συζητήσεων. Γιατί όπως λέει κι ο λαός: "Να σε χέσω Γιάννη μ' να σ' αλείψω μέλι". Σημαίνει πάντως κυριολεκτικά, το να τυλίγεις με χαρτί που φέρει στίχους, ολόγλυκα χωριάτικα μπινελικάκια, σοροπάτα και γλυκύτατα. Μτφ, το να πας να περάσεις κάτι ως γλυκό, ό,τι γεύση και ναχει, μόνο και μόνο επειδή το πέρασες με σοροπάκι μελίρρυτο.
* Διεθνο-ποίηση: Ποίηση που ξεπερνά τα -φολκλορικά- σύνορα και γνωρίζει επιτυχία και σ' άλλες χώρες, μεταφρασμένη ή μη. Κι αν...
* Παγκοσμιο-ποίηση: ...τότε το Μουντιάλ ποίησης, το ...παγκόσμιο δηλαδή κύπελλο ποίησης. είναι ...στη τσέπη.
* Στοχο-ποίηση: Σκωπτική πολιτική ποίηση. Στίχοι βελάκια που σημαδεύουνε τα κακώς κείμενα και που δυστυχώς συνήθως ξεχνάνε τα καλώς κείμενα, όπου κι αν υπάρχουν.
* Κατηγοριο-ποίηση: Χωρισμός της ποίησης σε κατηγορίες-συρτάρια, για ναναι βολικό να ντανιάζονται τα βιβλία στις βαριές βιβλιοθήκες μας, με σωστό κι άρτιο τρόπο.
* Δημοσιο-ποίηση: Η μελαγχολική, μέχρις αυτοκτονίας θάλεγα, μοβ ποίηση, που γράφουν οι καημένοι κι αδικημένοι δημόσιοι υπάλληλοι. Οι πιο μοβ και μελαγχολικοί εξ αυτών συχνά βραβεύονται και διαβάζονται σε ιδρύματα που ...κλπ (ας μη πω άλλα...)
* Πραγματο-ποίηση: Η ποίηση των πραγμάτων. Η πραγματική ποίηση, κείνη που πραγματοποιεί όνειρα, φαντασιώσεις κι επιθυμίες. Που ζωντανεύει, μέσω των λέξεων, όλες τις εικόνες, τις μύχιες εκείνες εικόνες, που δε θα μπορούσανε να περιγραφούν αλλιώς.
* Κλωνο-ποίηση: Σχετικά νέα λέξη των καιρών. Αφού να σκεφτείτε κι ο αδυσώπητος Μεσαίωνας, ωχριά, γιατί ακόμα και για κείνον είναι ασύλληπτη έννοια. Ο ορισμός αυτός λοιπόν είναι περίπλοκα ξεδιπλωμένος. Γενικά σημαίνει την αντιγραφή κάποιου ήδη πετυχημένου στυλ ή πιο ειδικά, την αντιγραφή κάποιων συγκεκριμένω επιτυχημένων στίχων. 'Αλλωστε δεν υπάρχει ...παρθενογένεση!
* Εκ-ποίηση: Εμπορική συνδιαλλαγή όπου τα δυο μέρη είναι: ο ποιητικός λόγος από τη μια και το τυχόν προσδοκώμενο κέρδος -και το περίπου τελικό, συνολικό του ύψος- από την άλλη. Βάσει αυτού γίνεται λοιπόν όλη η ...διεργασία και κλείνονται συμφωνίες.
* Κινητο-ποίηση: Στιχάκια ποικίλλης μορφής, ήθους και ποιότητας, που μεταφέρονται από κινητό σε κινητό, μέσω sms. Μτφ. η ανεβασμένη ποιητική έμπνευση.
* Ακινητο-ποίηση: Η παύση του ανωτέρω φαινομένου. Μτφ το ποιητικό κόλλημα, το σκάλωμα της ροής έμπνευσης του δημιουργού.
* Βαλτο-ποίηση: Η ποίηση που μπορεί να χαρακτηριστεί χαμηλής υποστάθμης, των ελών, των βαλτοτόπων, των καφενείων -τη συνοδεία βρισιών κι ήχων ζαριών ταβλιού-, των χαμαιτυπείων. Η Προσ-ποίηση (βλ. αντίστοιχον ορισμό παραπάνω) αυτή, μα που πολύ απέχει φυσικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σκοπός μας είναι η δημιουργία μιας Ανθολογίας Ποιημάτων από το σύνολο των Ελλήνων Ποιητών- Ποιητριών αλλά και ορισμένων ξένων, καθώς επίσης και κειμένων που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Πιθανόν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες να μην έχουν συμπεριληφθεί. Αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη ενέργεια του διαχειριστή του Ιστολογίου αλλά είναι τυχαίο γεγονός. Όσοι δημιουργοί επιθυμούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους

στο e-mail : dimitriosgogas2991964@yahoo.com προκειμένου να αναρτηθούν στο Ιστολόγιο.

Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σεβόμαστε πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε δημιουργού, ποιητή και ποιήτριας και επισημαίνουμε πως όποιος δεν επιθυμεί την ανάρτηση των ποιημάτων του ή κειμένων στο παρόν Ιστολόγιο, μπορεί να μας αποστείλει σχετικό μήνυμα και τα γραπτά θα διαγραφούν.

Τέλος υπογράφουμε ρητά ότι το παρόν Ιστολόγιο δεν είναι κερδοσκοπικό και πως δεν η ανάρτηση οποιουδήποτε κειμένου, ποιήματος κτλ γίνεται με μοναδικό στόχο την προβολή της ποίησης και την γνωριμία όλων όσων ασχολούνται με αυτή, με το ευρύτερο κοινό του διαδικτύου.