η εξίσωση

Κι αυτή τη νύχτα ήρθα πάλι να σε βρω
το παραθύρι σου κοιτάω το σκοτεινό
και μεγαλώνει της ψυχής μου το κενό.

Πέντε νύχτες ξαγρυπνάω και δεν λες να 'ρθείς
και με βρίσκει τσακισμένη τ' άστρο της αυγής.

Μου το 'χουν πει ότι γυρίζεις κάπου αλλού
στις διαλέξεις και στη ψύχρα του μυαλού
για να το μάθεις σου το λέω με την ψυχή
μόνο ο έρωτας αξίζει στη ζωή.

Σου μιλώ κι ας μη με βλέπεις, είναι σκοτεινά
πες το ναι για να μας κάψει του έρωτα η φωτιά.
Πες το ναι κι έλα να φύγουμε
πες το ναι για να χαθούμε
πες το ναι κι έλα να φύγουμε μαζί.

Κι αυτή τη νύχτα πάλι μόνη μου γυρνώ
στους άδειους δρόμους μόνη μου παραμιλώ
και μεγαλώνει της ψυχής μου το κενό.
Η αγάπη σου μου λείπει για να βγει σωστή
η εξίσωση που ψάχνω στη ζωή αυτή.