τον χρόνο έδινες, σε μια άνοιξη/
σε μια ζωή/
κρατούσες το τιμόνι/
των αποφάσεων/
ή της χασούρας/
έδινες το βλέμμα σου/
βαθιά στο πέλαγος/
δεν είχαν θέση, οι καταιγίδες/
οι σιωπές και τα ναυάγια/
άφηνες φως/
έδινες χαμόγελα, στον ορίζοντα/
όσο μπορούσες να χωρέσεις/
ή να απλώσεις/
μάζευες την κακοτυχία/
και την έκοβες σαν άγκυρα/
στα βαθιά χαμένη/
ήταν μέρα, γιορτή/
η φύση περίμενε με αγωνία/
τον άνθρωπο/
για μια ευτυχία/
όσο η ζωή, με το χρόνο/
κλέβανε παρέα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου