"Ένας δρόμος η γειτονιά, δεν ξεχωρίζει αν δεν ξέρεις/ φτωχοί, πλούσιοι,
μόνοι, ερωτευμένοι, ταπεινωμένοι , επιπόλαιοι/ που και που γεννιέται ένα
άστρο, μικρό, μεγάλο ίσως/ μα φεύγει πάντα ψηλά και εμείς το ψάχνουμε,
στη νύχτα/ μόνο μανάδες, ακόμα και σήμερα, φωνάζουν στα παιδιά/ όσα,
ανάμεσα σε φορτηγά και τσιμέντο, παίζουν με τα όνειρά τους/
τραυματισμένα χρόνια, ξεναγούνται στις σκέψεις μας, απολογούνται/ ποτέ
δεν ήταν σύμφωνη η ζωή μας, με τα διαμερίσματα, τους ορόφους/ ένα
ασανσέρ η διάθεση και επανέρχεται, σε μια ουτοπία/ οι εξελίξεις δεν
έχουν χώρο για όνειρα κι εμείς τα κρύβουμε/ ίσως αργότερα μεγαλώσουν και
μας δοθούν απλόχερα, ίσως."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου