Διαπίστωση

μήνες είναι τώρα που προσπαθούσα

να γράψω ένα ποίημα

μα να

οι μέρες μοιάζουν

περισσότερο νεκρές

από ποτέ

το θαύμα είναι όταν

τραβιέται

η κουρτίνα

ο δρόμος

μα να

τα πρόσωπα των ανθρώπων

μοιάζουν

περισσότερο σκοτεινά

από ποτέ

τα βαγόνια έρχονται και φεύγουν

άδεια

απομείναμε να σκαλίζουμε αναμνήσεις

από θολά μονοπάτια

εμείς

που δε περιμέναμε ποτέ

τόσο πάγο

γέρνουμε σε ετοιμόρροπους τοίχους

βαδίζουμε σε σάπιες γέφυρες

διαβάζουμε λευκές σελίδες

ο κύριος τρόμος

τα πεσμένα φύλλα στη πόρτα μας

μία αυγή του Νοέμβρη

οι ζωές να χάνονται σε μία βάρκα

στη καρδιά του χειμώνα

και

μήνες είναι τώρα που προσπαθούσα…