Αυτά Που Γράφτηκαν Κάτω Από Βρώμικο Φως (απόσπασμα)

μμμ...

τώρα
οι μέρες μας πεθαίνουν
τώρα
τα ταλέντα ουρλιάζουν
τώρα
κοιτάζουμε ιδρωμένοι λευκούς τοίχους
τώρα
το γράψιμο μας γίνεται κακό
τώρα
οι νήσοι του Σολομώντα λάμπουν στο φως
τώρα
τρελαίνονται για το σύγχρονο λάιφστάιλ
τώρα
τηλεφωνούμε στη τύχη ν' ακούσουμε μια φωνή
τώρα
θ' απορρίψουν τη ποίησή μας
τώρα
τώρα
τώρα
δε τους κάναμε τη χάρη:
νικήσαμε

Η Κίνα Σου Πέφτει Μακρυά
η Κίνα σου πέφτει
μακρυά
και δάκρυα δεν υπάρχουν
πια

δώδεκα
μία
κάπου αλλού
θα είναι μέρα
κορίτσια θα δροσίζονται
στον ήλιο
παιδιά με κατακόκκινα μάγουλα θα
ονειρεύονται στα λιβάδια
τοίχοι
τοίχοι
τοίχοι
κουρελόχαρτα
τοίχοι

η Κίνα σου πέφτει
μακρυά
και δε θα τη βρεις ποτέ
ποτέ

Πες Όχι

στους εκδότες
στις λογοτεχνικές συγκεντρώσεις
στη σύγχρονη μόδα
στα μεγάλα πρόσωπα
πες όχι
στα ολονύκτια πάρτι
στην άνεση
στους ποιητές
στις κολακευτικές επιστολές
στη τηλεόραση
τα καταναλωτικά προγράμματα

άνοιξε την αυλή σου
φύτεψε ένα χρυσάνθεμο

μόνος Τα Μεσάνυχτα

η μουσική ηχεί στ'
αφτιά μου
και μια πολιτεία
ξυπνά στα
χείλη μου

απέναντι ο Ντοστογιέφσκι
μου χαμογελά

Λοιπόν, Τί Έχετε Να Πείτε;

είναι μια κρύα νύχτα
του Γενάρη
κοιτώ απ' το παράθυρο τα
χλωμά φώτα
τα κορίτσια να ζεσταίνονται
στις σόμπες τους
και σκέφτομαι μόνο τα ποιήματα
που γράφτηκαν κάτω από
βρώμικο φως
απ' όλα τα εκατομμύρια
δισεκατομμύρια
των ποιητάδων

δε θα χτυπήσει κανείς
τη πόρτα κι αυτό το
βράδυ
ξέρω
κι αυτό είναι ίσως
ευχάριστο
κανείς δε βρήκε τη λύση
μη ρωτάς εμένα

μόνο θα κοιτώ
κι αυτό το βράδυ
απ' το παραθύρι
και θα σκέφτομαι τα ποιήματα
που γράφτηκαν κάτω από
βρώμικο φως

Δώσε Μου

θα ήθελα να ήμουν
γλάρος
ψαράς στις ακτές τις Κίνας
να είχα ένα γαλάζιο
ποδήλατο
μετεωρίτης
κύμα
οροσειρά
φτερό

να μην έγραφα ποιήματα
ω σίγουρα να μην έγραφα ποιήματα

θα ήθελα να ήμουν αέρας
του Απρίλη
λιβάδι
να μη κοίταζα κάτω
να φύτευα τουλίπες στην
Ινδία
γαλαξίας
φως
τραμπάλα

να μην έγραφα ποιήματα
ω σίγουρα να μην έγραφα ποιήματα

Παιχνίδια Με Τη Φωτιά
είναι η περίοδος που η χώρα
ταλαιπωρείται από πολιτικά
σκάνδαλα
και έξω ο αέρας φυσά
μανιασμένα
η εκπαίδευση δε βοηθά
οι συγγραφείς δε βοηθάνε
τα οράματα μας αδειάζουν
τη γωνιά
η φρίκη απλώνεται
ο κόσμος φοβάται

τούτο το βράδυ
σκέφτομαι
κάποιους θα τους βρίσκουν
παγωμένους
σπάζοντας τη πόρτα
σκόρπιες φωτογραφίες στο
πάτωμα από
γνωστές ηθοποιούς και
τραγουδίστριες

το κεφάλι μου αδειάζει
οι λέξεις αδειάζουν
τυλίγομαι στους τοίχους
βρίσκω λίγη γαλήνη
ενώ έξω ο αέρας
κι αυτό το βράδυ θα
φυσά
μανιασμένα

Εκείνο Τον Καιρό...

έστελνα τα ποιήματα σε
περιοδικά
-η απάντηση δεν ερχόταν-
διάβαζα τους ίδιους
την ίδια ποίηση
και έλεγα
ήρεμα φίλε
άστους εκεί
έχεις μια κάμαρα

τριγύριζα στους δρόμους
τα πρόσωπα ξένα
τα κορίτσια απόμακρα
δεν ήξερα τι συνέβαινε
ίσως ήταν η ευτυχία

και τώρα
τούτη τη κρύα
νύχτα
σκέφτομαι με νοσταλγία
εκείνο τον καιρό και χαμογελάω:
καλύτερα έτσι

Τραγούδι
οι μούσες κρεμάστηκαν
στις ροδακινιές
η θάλασσα μύρισε κάρβουνο
και γω περπατώ
λίγο νέος
λίγο γέρος
λίγο σοφός
λίγο ανίδεος
παραπάνω θλίψη δε χωράει
και να
γίνομαι καλός
γίνομαι κακός
και όλα τα πράγματα του κόσμου
δεν υπάρχουν πια
μόνο περπατώ
μ' ένα άδειο κεφάλι
μ' ένα άδειο κορμί
οι λέξεις στερεύουν
η καρδιά πεθαίνει
δεν  ξέρω πως συμβαίνει αυτό
δεν υπάρχει κανείς
δεν υπάρχει τίποτα
κρέμομαι στην άρπα μου
ενώ οι μούσες παραπατάνε
τα λιμάνια καίγονται
λίγο τρελός
λίγο δυνατός
λίγο σοφός
λίγο ηλίθιος
περπατώ

O Θάνατος Δεν Είναι Εύκολη Υπόθεση

έγραφες εκείνα τα ποιήματα
μεθυσμένος
μ' ένα σκισμένο φανελάκι
που βρωμούσε κρασί και
ξερατά
έκλεινες τα παραθύρια
έσπαγες το τηλέφωνο
δεν έβλεπες κανέναν για μέρες
-σ άρεσε αυτό-

ύστερα ήρθε η φήμη
εκείνη η σκύλα
οι συνεντεύξεις
οι αναγνώσεις
τα κορίτσια

δεν ξέρω πως το αντιμετώπισες  αυτό
δε σε γνώρισα ποτέ
και ο θάνατος ήρθε
με τα τύμπανα του
μιαν αυγή αργός
σαν τα βράδια
τις λεωφόρους
τα μπαρ
σα βρεγμένη τουλίπα
σε ένα καρβουνιασμένο χωράφι

Παράδεισος

απόψε οι δρόμοι άδειασαν και
στολίστηκαν με μια παράξενη ευωδιά
δεν υπήρχε κανείς
το φεγγάρι κυμάτισε στα νερά
οι νεράιδες χαμογελούσαν στις
τραμπάλες
κάτι μυστήριο θα συνέβαινε
δίπλα μου ο Ρεμπώ ψέλλιζε
αλλόκοτες λέξεις για χρυσάφι
ο Βαν Γκογκ τριγύριζε με μια
καραμπίνα
-τι παράξενα πράγματα-

τα ξωτικά έστησαν χορό
από τα κάστρα ήχησαν γλυκές μουσικές
και μετά να
όλα άδειασαν
ο Μότσαρτ σιγοτραγουδούσε γλυκές μελωδίες
ο Ντοστογιέφσκι ονειροπολούσε

και κοιτούσαμε με αγαλλίαση
τις βατομουριές που άνθιζαν
και τις λέξεις να γίνονται
περιστέρια

    Μάρτης

οι μπαχτσέδες άνθισαν στον άδη
και οι παπαρούνες κρεμάστηκαν στα παραθύρια
και γω τα ανοίγω
και γω τα μυρίζω
και μεμιάς ξεπηδάνε γελωτοποιοί και γέροι μάγοι
χαμογελάω
ακροβατώ στους τοίχους και αγγίζω χρυσάνθεμα
τυλίγομαι στο φως και ταξιδεύω στη γη του πυρός
και οι παπαρούνες ανθίζουν
και τα παραθύρια ανθίζουν
και οι μουσικές ανθίζουν
καθώς μια κάμαρα του μάρτη λάμπει στο σκοτάδι

Ερωτικό

οι πόλεις συντρίβονται λίγο πριν εκτοξευθούμε
στο φως
μη με κοιτάζεις έτσι μόνο δώσε μου
ένα μενεξέ του απρίλη
-μα είναι χειμώνας-
μια σταγόνα της αυγής
-μα εδώ είναι έρημος-

κοίταξε από το παράθυρό σου
βλέπεις ό,τι βλέπεις
δεν έχω τίποτα να σου πω
μόνο δώσε μου
μια ηλιαχτίδα του δεκέμβρη
-μα εδώ έχει χρόνια σκοτάδι-
μια αμυγδαλιά
-μα έχει μόνο πέτρες-

κι όμως δώσε μου
δώσε μου
έλα ένα βράδυ μ ένα άσπρο φόρεμα και άνθη στα μαλλιά
έλα αυτό το βράδυ με τη σιωπή
έλα
πριν να είναι αργά

Εκτόξευση Μες Στη Νύχτα

ε κοίτα
τα άστρα χάνονται στο βαθυγάλαζο τοπίο
και συ περπατάς
οι στιγμές που περίμενες πως κάτι σπουδαίο θα συνέβαινε
και ποτέ δεν ερχόταν
-κάτι έχεις μάθει-
ε
θα ρθουν δυσκολότεροι καιροί
γι αυτό φύτεψε ένα κυκλάμινο
ενώ τα πλήθη ουρλιάζουν
οι συγγραφείς μας δεν λένε τίποτα
ε
άδειασε το ποτήρι σου
χαμογέλα
πάρε ένα ουράνιο τόξο
ένα χάρτη
μια σαΐτα
και
εκτοξεύσου

Ανοιξιάτικο Βράδυ

το πλοίο ζεσταίνει τις μηχανές του
και συ κάθεσαι σε ένα ξεθωριασμένο παγκάκι
χωρίς μνήμη
μαγικό ραβδί
ταλέντο
σύννεφα και οι πρώτες ψιχάλες
τα ζευγάρια επιταχύνουν το βήμα και σε λίγο δεν μένει
κανείς
τα σκυλιά κρύβονται στα φορτηγά
τα σκυλιά κάτι ξέρουν
κάτι μαγικό που δεν ξέρουμε εμείς
η βροχή δυναμώνει
μια πεταμένη εφημερίδα
«όλα τα μυστικά μιας πετυχημένης καριέρας»
χαμογελάς
στο παγκάκι λέξεις αιώνιας αγάπης

οι επιβάτες κοιτάνε απ τα θολά παραθύρια
τα σκυλιά κοιτάνε θέλοντας κάτι να πουν
τυλίγεσαι στη μουσκεμένη ζακέτα σου
βραδιάζει
κρατήσου φίλε

ξεκινάς για τη κάμαρα σου
διασχίζοντας τα ίδια σκονισμένα φώτα
ενώ
οι σκιές τραγουδάνε
τα παιδιά ονειρεύονται κοιτάζοντας τη βροχή
το πλοίο ζεσταίνει τις μηχανές του
κι εσύ δεν είσαι μέσα

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

να βρείτε μια μεγάλη αίθουσα
-με τη κατάλληλη διακόσμηση ,έτσι;-
να ετοιμάσετε  πολυσέλιδες ομιλίες
και οι ηχηρές αναγνώσεις να έρθουν μετά
φροντίστε οι προσκλήσεις να φτάσουν στην ώρα τους
-ονόματα που προκαλούν ρίγος-
τηλεοπτική κάλυψη φυσικά
μα ναι πιείτε αρκετό κρασί
και αρκετές ώρες μετά να γυρίσετε
σπίτια σας
και να έχετε έναν ευχάριστο ύπνο