εκπομπές / Kokaveshi Dhimitër

Δρόμους, που πάντα έφτιαχνα;!...
Δεν τους φοβόσουν
σαν οικοδόμημα και όμως όρθωνες
με μονοπάτια μόνον
έμοιαζες, δίχως αλήθειες
έζησες
τις δομικές χαρές μόνον, δικές μου.
Μα η χαρά σου;!…
Πάντα τελική! Όπως εσύ, περίπλοκη
που περπατούσες
σε εκπομπές διαταραχής.
Παραλαβές, σκοτάδια
όπου άφηνες
μόνον, αυτά, δεν άναψα
το δυσχερές... αντικείμενο, πέρα
από σχήματα
εκεί, που εκτίνονται σαν ένα κουφάρι
βέλη συκοφαντίας, ζωντανά.
Έτσι τα πνίγεις! Τα μαρμαρώνεις...
τα σπαραγμένα μου
φιλιά, τρομάζουν τη μεταμόρφωση
δειλά
σε κάθε άγγιγμα σου επαναφέρεις
ονομασίες...
με σταλαγμίτες... τις ονομάζεις
να μας καρφώνουν… μες την ψυχή.
Άσε τα προδομένα!
Οι περασμένες ανταύγειες λίγες, μόνον
λίγες...στιγμές.