Ἀθώα τή νύχτα

Τό σῶμα ξέρει πότε ἡ ἀντοχή σου ψεύδεται
πότε πρέπει ἐπιτέλους νά ἀκυρώσεις ὅλα τά προσχήματα
τῆς ὑγείας
Τό σῶμα ξέρει
καί εἶναι φορές πού σοῦ φωνάζει δυνατά τήν ἀνάγκη του
ὅσο ἐσύ κατασκευάζεις τήν εἰκόνα σου
αὐτό ἐρήμην σου χειρονομεῖ σκληρά τή λαχτάρα σου
Τό σῶμα εἶναι σοφό
Δέν ντρέπεται νά ᾿ναι γυμνό, λυπημένο, ἀργό
γι᾿ αὐτό πάντα σημαίνει
δηλώνει ὅ,τι ἀρνεῖσαι νά πεῖς
ἤ ὅ,τι ξέχασες πώς θέλεις στ᾿ ἀλήθεια
τήν ἀγκαλιά
τήν ὑποταγή τοῦ τράχηλου στό χάδι
τό μοιρασμένο ὕπνο, τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ βήματος πλάι
σου
Τό σῶμα δέν καμώνεται
ἀνυπεράσπιστο σέ ὑπερασπίζεται
γι᾿ αὐτό ἐμπιστέψου το
ἄκου πότε διψᾶ πότε πεινᾶ
πότε τά κύτταρα ἐξεγείρονται στό φόβο
πότε ἀκουμπᾶ σέ δροσερή ἀφή καί ζωντανεύει
Μάθε νά ζεῖς μέσα ἀπ᾿ αὐτή τά σάρκα
πού ζητᾶ μέ πεῖσμα τήν ἀγάπη
μάθε το πιά
ὁ μόνος τρόπος, ὁ μόνος δρόμος νά ὑπάρξεις
εἶναι αὐτός