Γυναίκα της γης το κόσμημα

‘’Εκ γυναικός ερρύει τα φαύλα είπες’’.
Με θεώρησες ζώο, πράγμα,
Χαλεπό φορτίο, εύθραυστο βάζο.
Ποιός νόμος, ποιά γραφή το λέει;
‘’Εκ γυναικός πηγάζει τα κρείττω’’.
Δεν είμαι η Εύα που καταστρέφει.
Είμαι η Μαρία! η Αθηνά.
Γεννήτρα ζωής, Υφάντρα χαράς και ελπίδας.
Η γυναίκα Εστιάδα είμαι
Που φυλάττω αναμμένη την φλόγα
Του σπιτιού και της ανθρωπότητας.
Ισάξιά σου είμαι άνδρα.
Παντού με βρίσκεις.
Στο κοινωνικό γίγνεσθαι, στο θρησκευτικό,
Και ιστορικό. Στην επιστήμη και στην πολιτική.
Στα γράμματα και στην Τέχνη,
Στην Μυθολογία και αθλητισμό.
Στην φιλανθρωπία, στον εθελοντισμό,
Και στον πολιτιστικό τομέα.
Αν και με την γυναικαρχία
Άρχισεν η ανθρωπότητα,
Ελάχιστες σελίδες μου αφιέρωσες
Ανδροκρατούμενη Ιστορία.
Στα ύψη μ' ανέβασεν
Ο Χριστός,
Ο Ιησούς ο Ναζωραίος.
Κι' εγώ, με τα ωραία μου φτερά,
Εκεί ...σ 'ανεβάζω άνδρα.
Με την παρουσία μου,
Αναγνωρίζεις την φύση σου.
‘’Οστούν εκ των οστών σου,
Σάρξ εκ της σαρκός σου’’.
Υψηλή η αποστολή μας.
Έλα να Θεοθούμε.
Είμαι η Γυναίκα.
Της Γης το κόσμημα.
‘’Δώρημα, άνωθεν εστίν,
Κατεβαίνον,
Εκ του Πατρός των Φώτων’’.