Χρόνια περιμένω ένα ανεπίδοτο γράμμα
Κάθε πρωινό μαδώ το κούφωμα της πόρτας
Με τα υπόδουλα δάχτυλα της προσμονής
Και της αγρύπνιας
Στολίζω με ξόμπλια μάταια διαβατικά
Τα χρόνια τα κρυμμένα πίσω απ’ τις κουρτίνες
Τα τρυπημένα χρόνια μου απ’ τις βελόνες
Τι κι αν φορώ τη δαχτυλήθρα πανοπλία
Τα κεντημένα ένα προς ένα με σταυροβελονιά
Και χρώματα
Όσο παλιώνω ο καμβάς της ζωής ξεθωριάζει
Ξεφτίζουν οι κλωστές
Πέφτουν τα δόντια τα μαλλιά μου
Ο ταχυδρόμος πέθανε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου