Χειροτεχνική - Ι

Απ' το σεντούκι το παλιό,
στης τέχνης μου τον αργαλειό
κόβω σκουτιά και δένω.
Και με το κέφι του τρελού
δημιουργού, μια κουρελού
συλλογισμών υφαίνω.

Στης μοίρας μου τη στενωπό,
τα χτένια τ'αργαλειού χτυπώ
και παίζουν οι σαΐτες.
Και σχηματίζουν στα μακρά
στημόνια σχέδια πικρά
με τις ισόβιες ήττες.

Στου λογισμού τον αργαλειό,
τ'όνειρο μένει το παλιό
γυμνό και σιγοτρέμει.
Μέχρι το νήμα να κοπεί,
κι απόλυτη πέσει σιωπή
στης μνήμης την ανέμη.

Απ' το σεντούκι το παλιό,
στης τέχνης μου τον αργαλειό
κόβω σκουτιά και δένω.
Και με το κέφι του τρελού
δημιουργού, μια κουρελού
συλλογισμών υφαίνω.