Προσβεβλημένη Διαθήκη

Εγώ ναυπήγησα χάρτινο πλοιάριο
Κατασκεύασμα της παιδικότητας, ανυπόγραφο
Επένδυσα τα τοιχώματα με τον μανδύα των
τραυματικών εμπειριών
λεκιασμένος μεν
υδρόφιλος δε
Είναι καιρός που έχω ρίξει άγκυρα
και αναμένω την ξαφνική μπόρα του θέρους
Σκόπευα να σου κληροδοτήσω ένα ποσό οδύνης
Σε λογαριασμό βελλοφορεμένης όψεως
ανεξέλεγκτα
τοκιζόταν
διατι
όμως
απορρίφθηκε
γράφω μαθήματα
σε συλλεχθέντα χρήματα’
η περγαμηνή έχει σωθεί
θυμάμαι
είχα
δοκιμάσει
να καταγράψω
τα δεινά
Να μισθώνεσαι απ τον βίο
Να επαγγέλεσαι τον άνθρωπο
Και κει, στο περιθώριο μιας φωτογραφικής συλλογής
Που εμφανώς έχεις διαχωρίσει
Ανδριάντες απ ακρωτηριασμένα σώματα
Γράψε πως
Τα πιο δύσκολα έργα
Είναι εκείνα που φιλοτεχνούνται
Με προοπτική την προοπτική
Η τέχνη του να δίνεις την αίσθηση του βάθους
Πως να φαντάζει το βραχύ όμικρον σε μακρό ωμέγα
Πως να μεταλάσσεις τον πόθο σε ποθώ
Το πιο επίπονο έργο
Είναι να εξοικοιώνεσαι με το
Σημείο φυγής