στις ανταύγειες της σελήνης..
πύρινες συλλαβές μαστιγώνουν
τις παγωμένες ερήμους των ματιών…
Αναφιλητό μέθης τραντάζει το στήθος
κι η ώρα των στίχων φτάνει πάντα
ματωμένη χαρακιά στη φλέβα…
Κι όταν ξοδευτεί πρόθυμα το αίμα..
και πάψει η έρπυση της αφόρητης ανάγκης..
αρχίζει πάλι η αλφαβήτα
τρέμοντας στο α και στο ωμέγα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου