"Ήταν βλακεία να πιάσω το όριο, ανέκαθεν διεκδικούσα κάτι περισσότερο/
αυτή η κόκκινη γραμμή, δεν ήταν ποτέ η δύναμη για να δώσει το τέλος/
έτσι απλά, διεκδικούσα το πέρασμα σε ένα ταξίδι μεγαλύτερο/ ταυτόχρονα
επικίνδυνο, αλλά αν δεν φτάσεις κάπου πως θα το κρίνεις/ κι οι αυταπάτες
ανάγκη, να κερδίζουμε έδαφος όταν έχει τελειώσει/ ακόμα και το
γκρέμισμα των ονείρων, οδηγεί σε μια ανώδυνη πτώση/ αλλά που να
καταλάβεις, όταν περιορίζεσαι στα δεδομένα/ ξέρεις γλυκιά μου δεν είναι
έτσι, σαν τις πουτάνες γυρίζουμε/ ψάχνουμε τον καλύτερο άντρα, όχι για
να πλουτίσουμε για τις ανάγκες μας/ κι ας μας λένε πόρνες, τα χρήματα
έρχονται δεύτερα/ ίσως και τρίτα για το μέλλον μας, κρατάμε μια ανάμνηση
του καλύτερου/ αυτό χρειαζόμαστε για το αύριο, όχι ελπίδες και όνειρα
διχασμένα/ κάτι μεγαλύτερο από το είναι μας, κάτι καταδικασμένο να είναι
δικό μας/ ακόμα και το φτηνότερο, κρατάει θέση στη φαντασία μας μέχρι
το τέλος."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου