Άμα πεθάν’ ο ποιητής
τότεν να τον γυρέψουν
μπορεί κόμα στην μνήμη του
κερί για να του πέψουν.
Ν’ ακούσουν τα τραούδκια του
ν’ ακούσουν την φωνήν του
και να τους πει τα βάσανα
που τράβαν στην ζωήν του.
Που ζιεί γυρίζει τα χωριά
τραούδκια να πουλήσει
για να συνάξει κάτι τι
που θέλει για να ζήσει.
Πολλά ανάρκοι να βρεθούν
να τον υποστηρίξουν
και την καλή τους την καρκιάν
για λλόου του να δείξουν.
Τώρα, μακούει με λαλεί
επέθανεν εθάφτη
και στου Μουχτάρη το χαρτί
ένας νεκρός εγράφτη
Τα κόκκαλά του μείνασιν
παρέα με το χώμα
στην γην πιον εν ιστρέφεται
με ξαναννοίει στόμα
Ας το σκεφτούν οι ζωντανοί
και να το μελετήσουν
τους ποιητές που μείνασιν
για να τους βοηθούσιν
Όι άμα πεθάνουσιν
να κλαιν πουπανωθκιόν τους
και να γυρεύκουν δανεικά
ρούχα για το θαφκιόν τους.
Τ’ όνομαν του ποιητή
αθάνατον μεινίσκει
και μες στο χώμα μανιχά
τον νεπαμόν του βρίσκει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου