"Γεμίσαμε τον χρόνο με ταξίδια, τρέχαμε από άκρη σε άκρη την ίδια
θάλασσα/
έρχονταν κύματα και χαμένος ουρανός σε χρώμα γκρίζο, ταλαιπωρημένος από φόβους/
έτσι για να θυμόμαστε ότι υπάρχει και κόλαση, μαζί με τις ζωές μας και τις ώρες μας/
όμως ξεχνάγαμε γρήγορα, στο πρώτο λιμάνι, αγκαλιά με μια λατίνα σκουρομάτα/
δεν ήταν πόρνη, όχι δεν ήταν ποτέ, ήταν η ζωή και μας λάγνευε/ κάτω από στέγες με σάπια παράθυρα, μαγκωμένα στις πέτρες ή τα σίδερα/
μέχρι να δέσουμε για πάντα σε κάποιο λιμάνι, ότι κερδίσαμε σε θάλασσα κι ουρανό/
χτυπημένοι από ανασφάλεια, σαν επιμένει να μας δένει σε ένα λιμάνι/
να χρεώνει το τέλος του κόσμου μας, σε φάρμακο δανεικό και μια πλατεία/
κρατώντας την τελευταία αγάπη, τόσο βαθιά μέσα μέσα μας, που ακόμα ψάχνουμε."
έρχονταν κύματα και χαμένος ουρανός σε χρώμα γκρίζο, ταλαιπωρημένος από φόβους/
έτσι για να θυμόμαστε ότι υπάρχει και κόλαση, μαζί με τις ζωές μας και τις ώρες μας/
όμως ξεχνάγαμε γρήγορα, στο πρώτο λιμάνι, αγκαλιά με μια λατίνα σκουρομάτα/
δεν ήταν πόρνη, όχι δεν ήταν ποτέ, ήταν η ζωή και μας λάγνευε/ κάτω από στέγες με σάπια παράθυρα, μαγκωμένα στις πέτρες ή τα σίδερα/
μέχρι να δέσουμε για πάντα σε κάποιο λιμάνι, ότι κερδίσαμε σε θάλασσα κι ουρανό/
χτυπημένοι από ανασφάλεια, σαν επιμένει να μας δένει σε ένα λιμάνι/
να χρεώνει το τέλος του κόσμου μας, σε φάρμακο δανεικό και μια πλατεία/
κρατώντας την τελευταία αγάπη, τόσο βαθιά μέσα μέσα μας, που ακόμα ψάχνουμε."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου