[…] Μπορείς κι άλλα να πεις. Αστέρευτος ο λόγος
Ακόμα κι Όμηρος αν είσαι στου Αλκίνοου τα παλάτια
Και με την πρωτοεικόνα σου γνέμα κι αδράχτια
Στων γυναικών τα δάχτυλα στριφογυρίζουν
Όπως τα φύλλα σε αψηλό καβάκι
Οιά τε φύλλα μακεδνής αιγείροιο.
Όμως εκείνο το μοναδικό ανατρίχιασμα της λεύκας
Κάθε φορά που τη σαλεύει αγέρας (με το χέρι δείξε)
Του κάκου μάχεσαι δε θα μπορέσεις να το πεις
Μολύβι πέφτουν τα φτερά της τέχνης σου της ποιητικής
Μπροστά στο κάλεσμα το αδούλωτο της ζωής
Μπροστά στο ατόφιο δέντρο που σου γνέφει εκεί […]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου