Νυχτωδία (Αποσπάσματα )

Χρώματα


Στην πρώτη αχτίδα του ήλιου
και το τελευταίο αστέρι χάθηκε.
Δεν με συντροφεύει πια
στην άκρη του ονείρου.
Οι ρυτίδες του γέρικου κόσμου
δείχνουν όλο και πιο βαθιές:
χλωμό το πρόσωπό του
σβήνει την ελπίδα.
Τότε παίρνοντας
τις νερομπογιές της ψυχής μου
ρίχνω ανάκατα
χρώματα στο άπειρο.


------------------------------------


φίλοι


Αγωνιώ,
οι Φαρισαίοι αγρυπνούν
και οι γραμματείς
τα όνειρά μου θάβουν.
Πού είστε σύντροφοι
παλιοί καλοί μου φίλοι;

------------------------------------
 Μπούμεραγκ


Η Γη αιμορραγεί.
Ποτίστηκε με αίμα
και πώς να κρατήσει
στα σπλάγχνα της αιώνια;

Όλο και πιο συχνά
θ΄ ακούγονται οι σειρήνες
του συναγερμού.
---------------------------------------

σκηνοθέτες

Μέσα στα μάτια των παιδιών
με πορφυρό του αίματος και της φωτιάς
σκηνοθετούν τη φρίκη.

Εικόνα που στοιχειώνει μέσα μου.

Ενώ χτυπούν τα τύμπανα
άγρια της ψυχής μου.

===================

φο- όνειρα

 
Τα φό-ονειρα για λίγο λάμπουν.
Αστράφτουνε τ΄ αληθινά ανελέητα
δείχνοντας τη σκουριά τους…


---------------------------------------


τύψεις


…Ύστερα και γιατί
τα μάτια εκείνα των παιδιών
που κλαίνε χωρίς ήχο
γεμίζουν τύψεις τη ψυχή μου.
Το γάλα μου είναι λιγοστό
μόνο για σένα φτάνει.
Κι η αγκαλιά τόσο μικρή
χωράει μόνο εσένα.

------------------------------------------

κάτι από όνειρο



Πέπλο λευκό σκέπασε τον πλανήτη
– τι λευκό !
Λίγο – λίγο γίνηκε διάφανο
υπάρχοντας ως σύνθεση
του πράσινου, του γαλανού
της παιδικής μου αθωότητας.

Έπειτα χάθηκα:
στο αδηφάγο σύμπαν.

--------------------------------------------


είδωλο

Κούκλα βιτρίνας ξέμεινα –
μ΄ ένα χαμόγελο.
Με γυάλινα τα μάτια
πως μπορώ να δακρύσω?

Το είδωλο μου
μια γραμμή ληξιαρχείου.