Εκείνο που θα μ' ευχαριστούσε σήμερα είναι να άκουγα
ένα ευτυχισμένο ποίημα:
δυο λόγια για το Μαστραβίνη που εμέθαγε,
το Νώντα Ντάναση.
Βαρέθηκα να λένε όλο για την καταπίεση,
για οργισμένους νέους
και την εποχή μας.
Πεθύμησε η ψυχή μου λίγο Τραπαλόγιαννη,
το Ντούλο το μουγγό
να δέρνει μες στη νύχτα τη γυναίκα του,
και το Γκλανγκλάν τον ψειριασμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου