Ερινύες

Όταν ξυπνάς τις νύχτες μόνη
μέσα στο πανικό της άγριας μοναξιάς σου
και βλέπεις έρημες κοιλάδες
γιομάτες από χίμαιρες
ερωτικούς ψιθύρους και γελάκια
πνιγμένα σε μια θάλασσα ειρωνικών διαλόγων
σώπασε, μείνε ακίνητη
κάνε πως πέθανες, πως δεν υπάρχεις πια.
Όπως η γέρικη νυφίτσα,
παρίστανε τη νεκρή μπροστά στο θηρευτή σου
κι ίσως το μαύρο πουλί των Ερινυών σταθεί στο στήθος σου,
μυρίσει το σάπιο τη ψυχή σου και λακίσει.
Γι άλλο ένα βράδυ θα έχεις γλυτώσει,
μα μη σε πιάσουν οι πολλές χαρές κι οι θρίαμβοι οι μεγάλοι
παράταση για λίγες ώρες πήρες
αύριο πάλι θα είναι εδώ
κι ίσως σαν τώρα τυχερή δεν είσαι.