η απορία του γουστου

Στον παππού μου άρεσαν τα άλογα,
τα όπλα, τα γλέντια κι οι γυναίκες·
δεν κάθησε ποτέ στην τηλεόραση,
έφτυσε την εποχή του κι απέθανε παραμιλώντας.
Όλοι μου λεν πως μοιάζω του παππού μου
κι επειδή ταυτίζομαι με τον Διονύσιο Σολωμό
πασκίζω να γράψω στη γλώσσα της Ζακύνθου
Επειδή ταυτίζομαι με τον Παπαδιαμάντη
κολλάω κεριά και προσκυνάω τους αγίους
και τη μαυρομαντηλούσα ταπεινότητα
Επειδή ταυτίζομαι με τον Καβάφη
ανήκω τα βράδια στη Συγγρού
Κι ένα με τον Σικελιανό
ράβω το λυρικό μου μύθο
που ντύθηκε ο παππούς μου
Αλλά καθώς ταυτίζομαι προπάντων
με τον Καρυωτάκη
πώς γίνεται και δεν αυτοκτονώ;