Τι να όρισε η μοίρα μου όταν σε γνώρισα;
Nα είμαι μια παρουσία στο πλευρό σου;
Kι εκείνη η έρημος που με ακολουθεί παντού;
Mοιάζει σαν το άγριο άλογο,
που καλπάζει μ'οργή
μες την αχλή του φθινοπώρου
και χάνεται στην ανατριχίλα του δάσους
Κι έγω, κλαίγοντας
χαμένη αναζητώ
διψασμένα μια στάλα βροχής
ν'απαλύνει το πρόσωπό μου
να ξεδιψάσει τα χείλη μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου