Τα στοιχειώδη (απόσπασμα)

ΟΛΟΙ ΜΙΛΟΥΝ


Η δίφθογγος
δε φέρνει χασμωδία
γίνεται νότα – μουσική
καθώς πληθαίνουν τα κατασταλτικά η σύνθεση φοβίζει
Εγώ δε θα μείνω στ’ αποσπάσματα
Κρεμώ τις μνήμες μου στους τοίχους
Έτσι έμαθα να ψηλώνω τα ταβάνια
Οι γάτες είναι ζώα μεταφυσικά
να τις κοιτάς σε βάθος χρόνου
Ένα σπίτι;
Ένα σπίτι δε βρίσκει το φως
στ’ ανοίγματα των παραθύρων.


Όλοι μιλούν.
Τ’ αγώγια της σιωπής
Ποιος τα πληρώνει;
———–


ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ ΝΟΥΘΕΣΙΑ


Από το πλούσιο λεξιλόγιο
μην καθηλωθείς.
Προτίμησε λόγια προσιτά
κι ας πουν πως γράφτηκαν στο πόδι.
Η πέραν του δέοντος επεξεργασία
φέρνει θάνατο.
Η τέχνη μας προϋποθέτει έφεση στο λόγο
μα, κυρίως εντρύφηση στη ζωή.
———–
ΟΙ ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΙ ΣΤΟ ΧΑΡΤΗ


Να μη ρωτήσετε
Πώς σημειώνονται οι χωματόδρομοι στο χάρτη
Πώς καταγράφονται οι ειδικές αυτές διαδρομές
όταν διανύονται σε τρυφερή ηλικία
Είναι τα τοπωνύμια πολλά
για να χωρέσουνε στη μνήμη
Το χάρτη αποσυμφορεί
η νοερή ματιά
Τον γοητεύει η περιέργεια μας
Αφήστε το υπόμνημα κενό
Αφήστε το να υπαινίσσεται λίγους στίχους
Αφήστε μια ασάφεια να μας εμπνέει


Είναι το ποίημα
ένας χάρτης για το χαμένο δρόμο
———–
ΝΕΑ ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ


Θέλω του αγγέλους ξυλόγλυπτους
Να νιώθουν το άγγιγμα μου
Βερνικωμένο ξύλο
να μυρίζουν τα φτερά
Ζωύφια να κατοικούν
τα σκαλίσματα τους
Να μην μπορούν να κριθούν
ωραίοι τελεσίδικα
Να ‘χουνε κάτι μισοτελειωμένο
Ας υπερίπτανται κάπου κάπου
Ας ξαναρίξουν
τα αιδοία τ’ ουρανού στη θάλασσα
Τη νέα γονιμότητα
να φέρουν τ’ άγρια κύματα
κοντά μου.