να σε ρίξω ένα βράδυ στων ονείρων τα κύματα
βαμμένο μου δάκρυ οξύ
Τι άλλο πια να φοβάσαι
Τα νυχτικά σου μυρίζουν φωτιά κι άνεμο
Ένα περιθώριο κορνίζα κρατάς
ήλιους χρήσιμα αγκάθια
πίσω σου άοσμες πλημμύρες
μαντρωμένες σε τοίχους
Έλα να πιστέψουμε
να μάθουμε πρέπει
κι άλλο στα χέρια
νυχτερινό δρόμο ν` ανοίγουν
σε ωραίες καμπύλες φεγγάρια
γραμμή για τη μέρα
κάθε σπασμένο γυαλί
σοφό κεχριμπάρι
παράθυρο
με της γνώσης το πώς
στων αιώνων τ` άφθαρτο μέρος
Φρέσκο δαδί ανάβω στον ύπνο
να υποσχεθούμε
καλό δρόμο στους καταρράχτες
Βρέχει ο νους καμιά φορά
κάτι βροχές
ακριβώς
πάνω απ` τη δίψα του κόσμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου