νικητής ή χαμένος
στέκομαι εδώ
ενώ το παιδί δε βγάζει φωνή
ενώ το όνειρο τρέμει
ενώ συναντώ παντού νέους ποιητές
ρε κλόουν
τι όμορφα που ονειρευόσουν τότε
η κάμαρα σου μακριά απ το κέντρο της πόλης
τα κορίτσια όμορφα
πέθαινες
πέθαινες
πέθαινες
και τώρα
-νέος ακόμη-
κοιτάζεις το όνειρο στην άκρη του δωματίου
«φίλε, σε ξεγέλασα, άρπα την μοναχικέ»!
η γάτα θα έρθει στα πόδια σου
θα πιεις τον καφέ σου
ενώ το όνειρο σου κάνει παιχνίδια
και οι μέρες δεν φαίνονται από την σκόνη
ήθελες να γράψεις απλά
απλά
μακριά απ τους λογοτέχνες
θυμάσαι τη κάμαρα σου
το ποτήρι
τη μουσική
τα σκόρπια βιβλία
ακούς πέρα τρένα στα στενά της Ασίας
κάτοικοι με φωτεινά πρόσωπα πίνουν νερό απ΄
τα πηγάδια και τραγουδάνε
χαμογελάς
η βόλτα στη παραλία
τα βιβλία των καταραμένων
τα κορίτσια που δεν μίλησαν
και το όνειρο γίνεται βουή
σκόνη
«μωρό μου, έπαιξα καιρό μαζί σου, έπρεπε να το καταλάβεις»!
νικητής ή χαμένος
γέρνεις στους τοίχους και μυρίζεις κυκλάμινα σε κατεστραμμένες πόλεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου