ΕΣΤ’ ΗΜΑΡ

"Εστ’ ήμαρ ότε Φοίβος
πάλιν ελεύσεται
και ες αεί έσεται."
Του πολέμου ο στίβος,
ος παρελεύσεται
κι η Λευτεριά έρχεται!

Θέσφατος1 δέους χρησμός
για αίγλη Ελλήνων
και προδοσίας άρση.
Ο μέλλοντος ορισμός
με πνεύμα ιθύνον2
και μασονίας παύση.

Εγέρθητι Μινύες3,
με αλκή και σφρίγος
πατάξατε μασόνους.
Δίχως τις ερινύες,
το αρχαίων είδος
δεν δέχεται τους όνους.

Εγείρου, ω Δαναέ,4
δόξη Πηλιάδου
αριπρεπώς5 σε καλεί!
Τρανέ, αρχαίε ναέ
άρε πύλες Άδου,
η αρετή προσκαλεί!

Εγέρθητι Έλληνα,
πυγμή Αχιλλήος
δεν αντέχεται ζυγό:
-"Επαίτης δεν έγινα,
μήτε Φράγκος λείος,
την Λευτεριά κυνηγώ."

Εγείρου, ω Δαναέ4,
Αλέξανδρος Μέγας
την ρώμη σου προστάζει.
Εσθλέ6, αρχαίων κραναέ7,
του χρησμού ορέγας
Ηούς8 ήμαρ χαράζει.

Εγέρθητι Έλληνα,
Λευτεριά κόμισε
και σπείρε την ελπίδα.
Τους γόρδιους έλυνα,
τύχες καθόρισε,
των λαών ηλιαχτίδα.

Κι Εσύ Θεέ εγείρου
με μένος όπλισε,
με ανδρεία και σθένος.
Σβήσε χάος απείρου,
την σιών όχλησε,
ανάστησε το Γένος.

"Εστ’ ήμαρ ότε Φοίβος
πάλιν ελεύσεται
και ες αεί έσεται."
Του Έλληνος το είδος
ες αεί έσεται
κι ειμαρμένη9 έπεται.

1. θέσφατος (Ορφική και Ομηρική λέξη): θεός + φημί = ο από τον Θεό
λεγόμενος, χρησμός.
2. ο, η ιθύς, το ιθύνον (Ομηρική λέξη).
ιθύς: ιων. αντί του ευθύς, η ευθεία οδός, ευθύς, ίδιος, ορθός, ειλικρινής,
φιλαλήθης.
3. Μινύες (Ορφική λέξη): προσφώνηση των Ελλήνων από τον Ορφέα.
4. Δαναός/οί (Ομηρική λέξη): προσφώνηση των Ελλήνων από τον Όμηρο.
5. αριπρεπώς (Ορφική λέξη): μεγαλοπρεπώς, ενδόξως.
6. εσθλός (Ορφική και Ομηρική λέξη): καλός, αγαθός, ανδρείος, ευγενής,
αίσιος, δραστήριος.
7. κραναός: σκληρός, λιθώδης.
8. Ηώς (Ορφική και Ομηρική λέξη): η θεά της αυγής.
ηώς (Ορφική και Ομηρική λέξη): η αυγή.
9. ειμαρμένη: η μοίρα, το γραφτό.