Ραμφίζοντας το τζάμι για λίγα ψίχουλα
Ντυμένο χαρμολύπη
Η ικεσία ένας συνεχής ασημένιος ήχος
Άηχα λόγια στη μητρική μου γλώσσα
Ένα δειλό χαμόγελο
Η βούρτσα που θα μου καθάριζε
Τα τζάμια του αυτοκινήτου
Ήταν το πρόσχημα
Για μια στιγμή φοβήθηκα μήπως
Η πείνα που αντιφέγγιζε στα μάτια του
Εκτός απ’ την καρδιά μου
Θα ράγιζε και τον καθρέφτη τ’ ουρανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου