Η σφήκα την οποία σκότωσα στο κουκούτσι δαμάσκηνου
όταν μιλάγαμε - μάλλον - περί των αρχαίων
είχε πλέον βαρεθεί το πρόωρο φθινόπωρο
τα δαμάσκηνα κι εμάς .
Πίναμε ένα ευγενικό αρχαίο ποτό
από τα καλύτερα μέρη της οικουμένης και αισθανόμασταν
να ζούμε μια αιώνια ζωή .
Κι όμως ξέραμε : την άλλη
η πρώτη γουλιά νερό της κρήνης
θα μας ξύπναγε απ' την αυταπάτη .
Πάντως όλα αυτά ήταν ακόμα μακρυά
σαν τον ορίζοντα , τον οποίο θα φτάσουμε
κάποια Πέμπτη .
Τελείωσε με γαλήνη
η εποχή των σφηκών και των ανθρώπων .
Ξαφνικά έπεσε κάτω ένα κίτρινο φύλλο σημύδας
Και τότε καταλάβαμε
τι σημαίνουν τα έσχατα .
Μετάφραση : Πάβεου Κρούπκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου