φρουρός του τίποτα καρτερώντας τη στιγμή
που θα λυθούν τα μάγια
όταν ο τελευταίος ένοικος
έχει εξέλθει οριστικά
για να κινήσω λυσσασμένα
για την απέραντη στέπα
Σαν πετρωμένος σκύλος ίσταμαι
Πασχίζοντας μια λέξη
να ουρλιάξω
δυο φορές
« Φύγετε!» « Φύγετε! »
Γατί δεν ξέρω
ποιον πιο πολύ αγάπησα
Εσάς
ή τον δικό μου φόβο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου