έγραφες εκείνα τα ποιήματα
μεθυσμένος
μ' ένα σκισμένο φανελάκι
που βρωμούσε κρασί και
ξερατά
έκλεινες τα παραθύρια
έσπαγες το τηλέφωνο
δεν έβλεπες κανέναν για μέρες
-σ άρεσε αυτό-
ύστερα ήρθε η φήμη
εκείνη η σκύλα
οι συνεντεύξεις
οι αναγνώσεις
τα κορίτσια
δεν ξέρω πως το αντιμετώπισες αυτό
δε σε γνώρισα ποτέ
και ο θάνατος ήρθε
με τα τύμπανα του
μιαν αυγή αργός
σαν τα βράδια
τις λεωφόρους
τα μπαρ
σα βρεγμένη τουλίπα
σε ένα καρβουνιασμένο χωράφι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου