Απολογία

 
         
ναυτολογήθηκα στην ανεργία της ποίησης
 αποπειράθηκα το κέρδος το ανεξάντλητο του πελάγους
τα εργαλεία μου είναι από νύχια και από δόντια
 τα χέρια μου από νύχτα και φωτιά
μόνη τιμή το ύστατο συλλαβόγραμμα της Ομορφιάς
 μόνος τιμάριθμος η άγρια μοναξιά
μόνη αξία η γλώσσα μου
 μόνη μου αξία η γλώσσα
μόνο χρέος η μνήμη μου
 μόνο μου χρέος η μνήμη
εγώ ο άξεστος της Ανάπτυξης
 εγώ ο άμαθος της Προόδου
μόνη αξία η γλώσσα μου
 μόνο μου χρέος η μνήμη
φλογίσθηκα στο φιτίλι της πλαδαρής αμηχανίας
 χαρίστηκα στις  μπαρουταποθήκες της αδιαφορίας
δε στέργω να προσκυνήσω αγορές
  δε στέργω να πιπιλίσω φορολογίες
τους φίλους μου απέλασαν σε βάρβαρους δρυμούς
 τ' αδέλφια μου εξόρισαν στο φόβο των μαζών
την πρώην Ανθρωπιά θα γηροκομήσω με το λίγο του φιλότιμου
 και την παμπάλαιη πέτρα στο χέρι
τη μελλούμενη Κόρη θα προικίσω με το κεντητό το άχραντο της θάλασσας
 και μια σπασμένη τηλεόραση
εγώ ο οπαδός του Ανέφικτου
 εγώ ο μισθωτός της Φαντασίας
μόνη αξία η γλώσσα μου
 μόνο μου χρέος η μνήμη