Επιζητούμε την ευτυχία με την όψη ζηλωτή
λατρεύουμε οργιαστικά την μέθεξη της θαλπωρής
λειαίνουμε το δρόμο με τα γόνατα της αρπαγής
κραυγάζουμε παραδοξολογίες αιώνιας ανταμοιβής
για να στεφθούμε με συρμάτινο στεφάνι την ευτυχία της σιωπής
Παθητικά, υποτακτικά συστρεφόμαστε την άγνοια του νου
μηδαμινά, νεροπλύματα μικροαστικής κοσμιότητας
αναγάγουμε την ευδαιμονία σε θρησκεία παράλυτων
και με μουλιασμένες προσευχές ολισθαίνουσες εκλιπαρούμε
τα ουράνια ερείπια να πέσουν στο κεφάλι μας
Κι αν από σπόντα η ευτυχία χαμογελάσει εμπρός μας
ο τρόμος φλογίζει τις μάσκες του προσώπου
συσπώντας μύες που έχουν αγκυλωθεί στον μορφασμό του πόνου
ατροφικοί τώρα πια για να χαράξουν την μάσκα της ευδαιμονίας
Είναι και η απειλή του θανάτου που συνωμοτεί με το σύμπαν
να υφαρπάξουν τη ευτυχία του αοράτου την πιο γλυκιά στιγμή
μετατρέποντας την επουράνια...αναμνηστική ανταμοιβή
και σε χαμερπή μεταξοτυπία αντιγράφου ζωής ακινητοποιημένης
ανάμεσα στα σκέλια μιας αφόρητα αφηρημένης έννοιας
και μιας μαρμάρινης, παγερής ολοκλήρωσης
που βίαια κλείνουν τη ζωή σε κύκλους και τετράγωνα
σε ατέρμονους γραναζοφόρους στόχους που εκλιπαρούν σάρκα
να κινηθούν και να προσδώσουν αξία στο κορμί μας
γιατί έχουμε πάψει εδώ και καιρό να γνωρίζουμε την όψη της ευτυχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου