Θέλω να ξανατρέξω στην αυλή μου
καθώς η μάνα μου τα ρούχα θα απλώνει,
και πάνω στο κατάλευκο σεντόνι
να ξαναπαίζεται όλη η ζωή μου.
Να ‘ρχεται βράδυ, να πέφτω να κοιμάμαι
τα βογγητά ν’ ακούω των γονιών μου,
τα παραμιλητά των αδελφών μου
τους εφιάλτες το πρωί να μη θυμάμαι.
Και την αυγή να πάω στο σχολείο
να δω το κοριτσάκι που αγαπούσα,
το βλάκα δάσκαλο που τόσο εμισούσα
καθώς σκυφτός θα ζωγραφίζω το θρανίο
Θέλω να ξεχαστώ
για πάντα στην αυλή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου