Ἕνας κόσμος-ἕνας κόσμος τετράγωνος ὁ κόσμος μου.
Στὶς ἁπλοποιημένες του διαστάσεις χαρακώνονται οἱ ὁρίζοντες τῶν
ἡμερῶν, τῆς ἰσονυκτίας ἡ ἀντιθετικὴ ἐπιφάνεια.
Ὅλα τὰ ἐγκλήματα τῆς ζωῆς-πανουργίες, φόνοι-ξαναζοῦν ἀπάνου
στὸ σιντέφι καὶ στὸν ὄνυχα ὅπου ἐπίπονα γλιστροῦν ἄκαρδου
νοῦ τὰ φιλντισένια σύμβολα τὰ εἴδωλα ἀπὸ κοράλλι.
Ὁ δρόμος τους, οἱ ἐπικίνδυνοι σταθμοὶ των, οἱ ἀπογοητεύσεις καὶ
τὰ λάφυρα-χαρὲς γι’ αὐτὸ ποὺ ἤτανε καρδιά.
Τώρα μὲ τοῦ χεριοῦ τὴ σπάνια κίνηση νὰ περιπλέξει τὸ ξερὸ
παιχνίδι.
Τὸ αἷμα ποὺ κυλάει, οἱ βιασμοί, ὅ,τι κρυφὸ ἔχει ἡ ψυχή, δὲ διακρίνεται
στὶς αὐστηρές του μεταβολές.
Ὅσοι ὅμως ξέρουν τοὺς κανονισμούς, στὸ κάτοπτρο βλέπουν τὶς
φρικτὲς εἰκόνες ποὺ δύο παῖκτες κλείσανε σ’ ἐβένινο πλαίσιο
καὶ προσπαθοῦν μὲ λιτὲς κοῦκλες νὰ σκεπάσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου