Με τήν ψυχή μου γεμάτη χαρακιές,
προσπαθώ το Κακό να ξορκίσω
και ν' αντικρούσω
της ζωής το Άγριο πρόσωπο!
Γιαυτό, κάθε πρωί που ξυπνώ,
με της Αγάπης το βελόνι κεντώ
των λουλουδιώνε τα πολύχρωμα πέταλα
και σε κάθε σπιθαμή του κήπου μου
φυτεύω....τι άλλο από Ονειρα.
Αποτρέπω προτοβουλίες μου Άσκοπες,
με την ελπίδα πως κάποια στιγμή,
θα διαβώ της Γαλήνης την Πύλη
καί κρατώ την καρδιά μου μακριά
απο τα γκρίζα τοπία της Θύελας,
μελετόντας προσεκτικά την κάθε μου κίνηση.
Κι έτσι,
γυρίζοντας αργά-αργά τήν ανέμη του χρόνου,
γεμίζω της ψυχής μου το πανέρι
με της θάλασσας τη Γαλάζια Πνοή
καί με τα λαμπιόνια τ' Ουρανού....τα αμέτρητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου