Κάτωχρος μπροστά στις όχθες της Αχερουσίας στέκεται .
Να την διαβεί η όχι και με ποιο τρόπο και ολοένα
βασανιστικές οι σκέψεις τον πλακώνουν , αφουγκράζεται
τον απόκοσμο θόρυβο βηματίζει βιαστικά πέρα-δώθε ,
το παρελθόν σαν σίφουνας μπαίνει στην θαμπή συνείδηση του ,
σκόρπιες στιγμές που ανεξίτηλα χαράχτηκαν στο νου του
οι λύπες οι χαρές αλήθεια τι ήταν λυπητερό και τι χαρούμενο
όλα ένα αξεδιάλυτο κουβάρι που στροβιλίζεται , το πόδι του
που βουλιάζει στην άμμο , ένα πουλί που κρώζει τρυπώντας
την ατμόσφαιρα χαμηλώνει συνεχώς με ιλιγγιώδη ταχύτητα
για να καταλήξει με το ράμφος καρφωμένο στην άμμο
σημάδι απελπισμένης βουτιάς το κορμί του σε υπερένταση
και η δική του απελπισία ποτίζει κάθε νευρική του ίνα
το κύμα χαϊδεύει τ' ακροδάχτυλα των ποδιών του
χάδι παγωνιάς και σύγκορμης ανατριχίλας .
Πέρασαν ώρες πολλές τα πέλματα ματωμένα στο πάτημα
ενός αχινού πονούν , το αίμα του τρέχει ασταμάτητα
σκύβει και παίρνει μια χούφτα ματωμένης άμμου την μαλάζει
πολλή ώρα γίνεται πηλός , παίρνει κι άλλη χούφτα κι άλλη
και μια-μια την χτίζει φτιάχνοντας ολόκληρο επιχωμάτωμα ,
ανεξάντλητο το αίμα του ρέει κι αυτός εξουθενώνεται
σιγά-σιγά μα επιμένει και πέρασαν μέρες πολλές που
προχωρώντας στο πήλινο γεφύρι του έφθασε στην αντίπερα
όχθη έκανε πολλές προσπάθειες να μην σωριαστεί
μα έπεσε νεκρός με δυο ορθάνοιχτα μάτια να ατενίζουν
στην γυάλινη ακινησία τους τον σκοτεινιασμένο ουρανό .
Επάνω μας πέφτουν τόσες άγριες δονήσεις . Περπατάμε
και να τρελαθούμε δεν αρνηθήκαμε για να στεριώσουν
τόσες νιόφαντες υπάρξεις . Πολυσχιδείς ρακοσυλλέκτες
της άγριας οικουμενικής απομόνωσης ρίχνουμε κοψιές
στο πρόσωπο του άγονου παρόντος . Γόνιμοι και
πρόσφοροι ιστοί συνδέουν διεσπαρμένες κόπιες μιας
ξεχασμένης ταινίας που έμεινε στα αζήτητα . Σκάνε οι
ενοχές σε πολύβουες πόρτες ανοίγοντας περιπλανητικά
διαζώματα στον έναστρο αιθέρα .
Αναποδογυρίζουν οι πολύχρωμοι δίοδοι της τεμαχισμένης
υποψίας σε μονοκοτυλήδονες διαφυγές και τόσες ιδρωμένες
σκηνές τρυπάνε τις επόμενες γενιές σπαθίζοντας κόκκινες
ανταύγειες . Τα φάσματα κινούνται στο υπερσύγχρονο
φασματοσκόπιο σε ρυθμικές αναστατώσεις αδυνατίζοντας
την υπόμονη προσμονή μας να γνωρίσουμε την ενδότερη
σύνθεση της γόνιμης καχυποψίας . Λόγος κεντρίζει τις
διαλυμένες σκοπιές του στρατώνα . Περίοπτες σημάνσεις
διαλέγονται σε μια γλώσσα ξενική αφήνοντας μόνο τις
γκρεμισμένες έννοιες να λογαριάζουν το ύψος της επόμενης
ανάβασης .
Δώστε στα ξενιτεμένα κύτταρα της αμοιβάδας μιαν πνοή
για να μπορέσουνε να ξενυχτήσουνε στην θαλπωρή
της λαξεμένης πέτρας . Λωρίδες κόβονται οι επιφάνειες
των τοίχων μ' επιμέλεια σκορπώντας τα άχρηστα υλικά
σ' ενός μονόζυγου το ακροβατικό λίκνισμα . Πουθενά δεν
είναι μα υπάρχουν τα ζαλισμένα πέπλα της κενής σιωπής ,
στοχάζονται τις φωτισμένες γωνίες των δρόμων μέσα στην
άκαπνη νύχτα . Φοράνε την ύπαρξη τους φωτοστέφανο
οι πεταλούδες στον παράλογο κήπο της εδέμ . Απόγνωση
ζωγραφισμένη στης κατάκοιτης εμπειρίας το κουρασμένο
πρόσωπο στέκει περιμένοντας το πέρασμα του δρεπανηφόρου
χάροντα .
Μήπως σωπαίνεις στον κοχλασμένο σκελετό λοιδορώντας
και φωνάζοντας ;
Οι όψιμες επινοήσεις , αναλόγια και σκοτωμένες προθήκες
διαφεντεύουν την σκοτεινή ακινησία της τυχερής επόμενης
διαλογής . Τόσες λοιπόν σπαρμένες πολεμίστρες ερήμωσαν
στα κάστρα της ελπίδας χορεύοντας σ' ενός γκρεμού
την χιονοστιβάδα
Παρασύρονται οι τωρινές πομπές που καταλήγουν στα ακρόνυχα .
Λογαριασμένος πυρετός και σκλάβες των ποδιών σου οι ντροπές .
Τι γράφεις άραγε στις μυστικές συναντήσεις με πατρογονικούς
αιώνιους δουλευτές της τέχνης ;
Ρωτάς , ερωτάς , Έρωτας .
Ναι το λοιπόν . Πιο κάτω συμμαζεύονται οι ξεχασμένες
στέγες των σπιτιών παράωρες δονήσεις και στα λαγούμια
παραμονεύουνε οι πειρατές της στεριάς .
Ρωτάνε οι μύχιοι πόθοι του μυαλού και του κορμιού
ελκυόμενοι στην ομορφιά .
Όμως ο θάνατος κι εκεί παρών . Και το μαχαίρι
που κατάστηθα θα νιώσεις κάποια αιθέρια ομορφιά
μπορεί να στο προσφέρει .
==========================
Βαδίζεις λοιπόν . Επιμένεις και συνεχίζεις την πορεία σου
στις δύσβατες λόχμες . Αναμένεις ; Μα τι θες επιτέλους;
Σε πιο καταυλισμό ξέχασες την διόπτρα που με τόσο κόπο
απέκτησες ; Προχωράς στα τυφλά . Ανήμπορος να αντιδράσεις
βυθίζεσαι στα σουρεαλιστικά σου όνειρα έρμαιο
του αχαλίνωτου υποσυνείδητου .
Ατέλειωτη σειρά οι οροσειρές ξανοίγονται εμπρός σου .
"Ερευνάτε τας γραφάς " λες και συνεχίζεις .
"Πίστευε και μη ερεύνα" λες και περιμένεις βυθισμένος
σε χειμέρια νάρκη .
Και η πραγματικότητα;
Αχ αυτή η πραγματικότητα επιμένει να μην πλάθεται
σύμφωνα με τα κελεύσματα σου .
Ακολουθεί την δική της λογική .
================================
Μιας μπαταρίας το ηλεκτρικό φορτίο
εκκενώνεται σ' ένα χοντρό χαρτόνι
δημιουργώντας πρωτόφαντες εικόνες .
Αλλοιώνονται τα ιπτάμενα κομμάτια της
ασύγχρονης βουής . Ανάποδα λυγίζουν τα
κρόσσια του περιγράμματος φυλλορροώντας ένα
τεράστιο βιβλίο . Κλεισμένος σ' ένα
σκοτεινό δωμάτιο πριν ξεμυτίσεις στον
πολυσύχναστο δρόμο παίρνεις μια λέξη απ'
το ντουλάπι και ντύνεσαι . Πληθωρικά τα
κάλλη σου εκπέμπονται με των πελταστών
τα όπλα χίλια κομμάτια γίνονται και οι
διαβάτες κάθε τόσο και μαζεύουν κάποιο
απ' αυτά τα σκορπισμένα στις γωνίες
του δρόμου . Και κάποιο πέταλο από το
μαδημένο άνθος ενός λουλουδιού μαζεύεται
για να στολίσουν τα άδεια φύλλα
των βιβλίων τους οι ιδιότροποι συλλέκτες .
Έτσι λοιπόν . Μακριά εμείς
απ' τις επιδημίες που μαστίζουν τους ανθρώπους .
Καθαροί να τραβήξουμε μπρος .
Να φτάσουμε που ;
Να κάνουμε τι ;
Στέκομαι και σου μιλώ .
Όλα στα λέω χωρίς να μαθαίνεις τίποτα .
Υπεκφυγές . Παραβολές .
Για το κεραμίδι που έπεσε στην κεφαλή
σου πρόθυμα θα σου εξηγήσω τους νόμους
της βαρύτητας . Και να 'σαι σίγουρος .
Κάπου θα ανακαλύψεις σε ποιον ανήκει
το χέρι που το έσπρωξε .
Πύρρεια νίκη .
Οι αυτόμολοι φαντάροι περνούν δίπλα
μου μ' ένα ανόρεχτο κέφι στο ακρόχειλο .
Σκόρπιοι και διψασμένοι σκύβουν να
πιούν το βουητό της πολιτείας . Άντε βρε .
Απ' τις τόσες έννοιες που πλέξατε το
κομποσκοίνι πολύ το μακρύνατε .
Μα απομείνατε μόνοι και το κάματε κρεμάλα .
Ελάτε για να φτιάξουμε κουβέρτες .
Πολύτιμες στις κρύες νύχτες της μεγάλης
εκστρατείας . Κι αμπέχονα . Απ' το πιο
όμορφο πηλήκια να φτιάξουμε που πάνω
στις πληγές μας θα τα βάζουμε από το
αίμα που θα τρέχει να βαφτούνε . Που
'ναι συχνές και κρίμα τέτοιο υλικό
χαμένο να πηγαίνει . Και μόνο αυτά θα
είναι άχρηστα όταν στα χέρια πέσουνε
των ιερόσυλων εχθρών .
----------------
----------
Μιας ξύστρας το γυαλιστερό λεπίδι
κρένει την σιωπηλή μελαγχολία του
μολυβιού που μέρα την ημέρα σωνόταν για
να 'ναι πάντα σ' ετοιμότητα η μύτη της
γραφίδας . Κρίμα δεν είναι να χαθείς
στον αγώνα τον καλό μα να βουλιάζεις
στα ρηχά σαν αυλικός του Νέρωνα .
Ζύγωσαν οι πρύμες στην κόψη του ξυραφιού
και τα θαλασσοπούλια στο τίναγμα
του κορμιού σκορπάνε τα υπολείμματα του
μολυβιού στο αφρισμένο κύμα . Καθώς
λύνεται το δέρμα του πελάγους σε φουσκωμένα
μπαλόνια η χλαλοή αιωρείται λίγο
ψηλότερα συνοδεύοντας τον ατίθασο
κυματισμό ως την ακτή . Στις σημαδούρες
ψάχνει το αετίσιο μάτι και είναι
ξέρεις πλήθος τα λιμάνια που δεν αρκεί
το υψωμένο φανάρι για να μπορέσεις
στους ντόκους να πλευρίσεις .
Παράξενους θυμάσαι κάποιους ναυτικούς
που στο ταξίδι τους καημούς εδένανε
αρμαθιά στης άγκυρας την καδένα . Και
κάποιους άλλους που η αλύπητη νεροποντή
της πνιγμένης βροχής τους μούσκευε
και σαστισμένοι -για να μην βραχούν
μαθές- βούτηξαν στης θάλασσας τ' αγριεμένο κύμα .
Περνώντας το γκρίζο τοπίο με την
αβάσταχτη ανεμελιά σα βδέλλα να λογιάζει
την αναρρίχηση του κισσού σου κόβεται
η ανάσα Καθώς μετράς τα μακροβούτια
και τις καταδύσεις χωρίς μάσκα και
οξυγόνο στο χαμένο ναυάγιο της Ατλαντίδας πόλης .
---------
Γαμψοί αγκαθωτοί ακρόβραχοι άτακτα και
με χάρη δημιουργούν το μακρινό ακρογιάλι .
Ένας χρησμός με υψωμένο το ένα
χέρι πάνω στο φάρο κάνει σινιάλο στα
διερχόμενα καράβια . Σκύβουνε τα κατάρτια
να αφουγκραστούνε κάποιες λέξεις
που προγράφηκαν στα αγκωνάρια της
Βαβέλ . Οι ψαράδες γεμίζουν τα καλάθια
τους με τα πλάσματα που έσυρε η τράτα .
Αυτοί ξέρουν . Υπομονετικά προσμένουν
την εποχή της μετανάστευσης των κοπαδιών
της θάλασσας και την κατάλληλη
στιγμή πιάνουν τα υδάτινα περάσματα
του βλοσυρού ωκεανού .
Τώρα που τα νοήματα συλλαμβάνονται σε
δοκιμαστικό σωλήνα βυθισμένο στο νερό
ενός ευαίσθητου θερμοστάτη μια διακοπή
στο ηλεκτρικό αρκεί το ομορφούργημα
που φτιάχνεις ποτέ το φως της μέρας να
μην δει .Άλλοτε πάλι η αγωνία συνοδεύει
αυτήν την λιλιπούτεια πρωτεΐνη που
τρέχει σε κομμάτια να προλάβει τον
καιρό πάνω στο υγρό χαρτί της χρωματογραφίας .
Οι σύγχρονοι μάγοι αξονική
τομογραφία κάνουν στις κατατομές σου με
απεσταλμένους τα πυρηνικά σωματίδια να
ανιχνεύσουνε τις συνελεύσεις των πνευμάτων .
Και τι μαγεία θα νιώσεις όταν
τα κούφια σύμβολα των μαθηματικών με
γνώση αραδιάσεις Καθώς θα βλέπεις πως
άχρηστα δεν είναι τούτα τα κατασκευάσματα
μα λογική μικρογραφία και κωδικοποίηση
των γεγονότων που συμβαίνουν
γύρω σου .
Στις εγκοπές του άξονα
σκαλώνουνε τα βλέμματα
κλωθογυρίζουν στην περιστροφή
απειροκίνητης παντιέρας .
Κρίσιμη ανάπαυλα
στην μακρινή πεδιάδα
κόβει τον ύπνο του συρμού
στις σταυρωμένες ράγες
που λοξοδρόμησαν
και στήθηκαν στον πλαγιασμένο κύκλο
μια πρόκληση για όσους
στο γύρο του θανάτου
θέλουνε τον ίλιγγο να νιώσουνε .
==========
Οι δρόμωνες σαν αστακοί περνάνε τα
πελάγη . Κουρσεύουνε αναλαμπές παζάρια
προσπερνάνε . Συνάντησες τους κάποτε
μέσα στο δούρειο ίππο απέξω απ' τ'
απόρθητα τα τρωικά τα τείχη .
Κτίστες εσυντρόφεψαν επάνω στην
Ακρόπολη τότες που έχτιζαν τον
Παρθενώνα .
Μες τις στρατιές του Σπάρτακου
βρέθηκαν οργισμένοι βοηθώντας την
εξέγερση αλυσωμένων σκλάβων .
Αλαλιασμένοι και ρακένδυτοι
στήσανε γλεντοκόπι
την νύχτα που αλώθηκαν
οι πύλες της Βαστίλης .
Συντεταγμένοι εφόρμησαν
με πειθαρχία ζηλευτή
και κόκκινη καρδιά
ενάντια στα χειμερινά
τ' ανάκτορα της Μόσχας .
====================
Αλλόκοτες χορεύουνε φιγούρες
λαχταριστές επόμενες αφίξεις
διασκορπισμένες απορρίψεις
αεροβάτης στην απύθμενη ροή σου .
Ίνες απαστράπτουσες
κρατούνε το κορμί σου
οι γρίλιες ανοίγουνε
στα πέλματα τρέχει
ένα παράξενο υγρό .
Καλυμμένες ρόδες
διάγνωση ακριβέστατη
στα αίτια της απορρύθμισης .
Ηλεκτρονική λαιμητόμος
στην εξώπορτα της Βαστίλης
γυροφέρνει τις σκιές του χρόνου .
Ασιτία και ανυδρία
μαραγκιασμένες ανελίξεις
σκάψε βαθειά
τις διψασμένες ρίζες να ποτίσεις .
Φτάνουν στιγμές που ακολουθώντας
τις γεωδαιτικές κοσμογραμμές
ξανά στο ίδιο
το σημείο αφετηρίας καταλήγεις .
Τότε διεύρυνε το σύμπαν
πιο μακρινό να είναι
το σημείο της επιστροφής .
Κι Έτσι
ακόμα βότανα φυτεύεις
ως να θεριέψουν να γιατρέψεις
την παιδική σου την αρρώστια .
===========
Το πέταλο στο άνθισμα
απλώνει ένα ίχνος .
Μπουμπούκιασε το πρόσωπο
στις οργωμένες λάμψεις
πάνω στων άδειων ημερών
τους κυκλωμένους σπόρους .
Τα κρόσσια μιας εσάρπας
ειν' των μαλλιών
προέκταση πλεγμένη .
Πάνω στου κάδρου τις κρυφές διαστάσεις
το σπίρτο όπου τρίβεται
κι ακόμα να ανάψει
πόσον καιρό θα σε φωτίζει
σ' αυτούς τους μπερδεμένους δρόμους .
Κι αν Τώρα θες για να 'βρεις
καινούργιες ουσίες στο εργαστήριο
ψάξε τις χημικές ενώσεις να συνθέσεις
που τα ηλεκτρόνια τους
στο μήκος κύματος των ερυθρών ακτίνων
θ' αντιφεγγίζουν .
=====================
Των πετρωμάτων στρώματα
μ' αλύγιστη επιμονή ξεψαχνίζεις .
Εκεί όπου σε συμπαγείς
λωρίδες διακρινόμενες
απέθεσαν τον κουρνιαχτό
πολύβουοι αιώνες .
Καθώς γνωρίζεις
το μυστικό το μονοπάτι
που στην επιφάνεια θα οδηγήσει
τα χρήσιμα ορυκτά .
Η στρόφιγγα στράφηκε
και ο κρουνός ανοίγει
δεν είναι μόνον που στο ξέπλυμα
θα λάμψουνε οι κόκκοι
μα και στο παιχνίδισμα του υγρού
Καθώς στις επιφάνειες γλιστράει
Όλα της φύσης τα παιχνίδια
αρέσκεται να παίζει
τους νόμους των ρευστών ακολουθώντας .
Την ευωδιά που κρύβεται
θερίζει η οσμή μου
αποκοντά ακολουθούν
οι άδειες προτομές .
Στο πέρασμα της θάλασσας
τρίζουνε οι αρμοί
σπανίζουν τ' ακροτέλευτα
της γήινης ραψωδίας
Καθώς απ' την μυλόπετρα
περνούν του τορνευτή
που ως ποτέ θα ξεφεύγει;
Και πως πασχίζω μην χαθείς
πολύτιμη μεζούρα
που έχασαν όλοι αυτοί
που θύματα βρέθηκαν
Καθώς την δίκαιη οργή τους
παράωρα εκφράσανε
χωρίς να ξεθυμάνουνε
οι βάρβαρες πτυχές της .
Σύρριζα κόπηκε λίθινο κέρας
παίρνοντας άγνωστες δρύινες λέξεις
κρύωνε κρύβοντας μάλλινο δέρας
πέρασαν κρίσιμες όμορφες ζεύξεις .
Κολλημένο
διψασμένο
ματωμένο
Στέκεται
θλίβεται
κρύβεται
Ξαναξεκινάει
ξαναπερπατάει
ξαναφτερουγάει
Ο ουρανός βαραίνει
ο κεραυνός σωπαίνει
ο κραδασμός μαραίνει
Δράσεις φευγαλέες αποδράσεις
λήψεις σχεδιασμένες αναλήψεις
λέξεις στηριγμένες διαλέξεις
λόγια μαγεμένα αναλόγια .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου