Της καρδιάς μου οι χτύποι

Ο Ήλιος σκορπάει το Φως του τριγύρω

κι εγώ,

προσπαθώ μ' ενα μπουκέτο λουλούδια

απ' την μυρωμένη αγκαλιά

της γεννέτειρας Γης,

να στολίσω εναν κόσμο Καινούριο,

γιά να φχαριστηθεί επιτέλους

καί Αυτός ο Μεγάλος Θεός.

Τ' αγέρι αλαφρύ καί χαρούμενο,

κουβαλάει στην πλάτη του

μύρο λυτρωτικό

καί αναπολήσεις απ' την Ιστορία του Χρόνου.

Η ψυχή μου χωμένη βαθειά

σ' ενα Αιώνα Χρυσό  π' ανατέλει,

προσκυνά το Αθάνατο Μεγαλείο της Φύσης

καί τα ορθάνοιχτα μάτια μου ένδεα,

παρακολουθούν ενα Άσπρο Φεγγάρι

που γεννιέται καί πάλι Απόψε,

πίσω απ' το απέναντι ύψωμα!

Με μιά Μαργαρίτα στολίζω το πέτο μου,

κλείνω τα μάτια μου

καί ακούω ενα γλυκόλαλο τσόνι....

Καί τότε,

έντονα νοιόθω,

πως πληθαίνουν της καρδιάς μου οι χτύποι!!