Από το παραθύρι μου το σφαλιστό,
μιά καταιγίδα Απόψε αγναντεύω,
που θέλει "σώνει και καλά"
το Σύμπαν να διαλύσει!
Βράδυ χαμένο το Αποψινό,
που στην αγκάλη της Λαίλαπας πλανιέται,
μοιάζει με Αγάπη που προδόθηκε,
βγαλμένη από το όνειρο,
κάποιου ξένου ταξιδιώτη!
Στα λιθόστρωτα σοκάκια Μοναξιά
κι ένας Στεναγμός βαθύς αλλά γλυκός
σαν μάνας χάδι τρυφερό,
κυλάει μαζί με τα βροχόνερα
και χάνεται στο σταυροδρόμι!
Απόψε,
θα μπορούσα να αγαπηθώ
και ν'αγαπήσω
πάνω σε λευκοπαθή πλαγιά,
ή πλάι στο παραθαλάσσι,
κάτω από οποιονδήποτε Αστερισμό,
ή κατω απ' της Σελήνης το χαμόγελο το φωτεινό,
ή κατω απ' τ' ΄Αστρα τα διάσπαρτα,
στου Ουρανού τα μήκη και τα πλάτη!
Όμως,
μας τα χαλάει Απόψε ο Καιρός.....
Θα περιμένω γι Αύριο....που ο Καιρός θ' αλλάξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου