Πριν φύγω

Πριν φύγω από τον κόσμο τούτο  τον απίθανο,

θάθελα κάτι κι εγώ ν' αφήσω,

σαν στίγμα από πέρασμα ζωής,

όπως το ίδιο εκάνανε τόσοι και τόσοι άλλοι.

Θ' αφήσω κάτι, που δεν θα τρωγοπίνεται,

στο βάρβαρο κύμα δεν θα πνίγεται

και, δεν θ' αποσκορπίζεται απ' του αγέρα τα μπουρίνια.

Καλά λοιπόν το σκέφτηκα,

θ'αφήσω....ένα Ποίημα.

Ένα ποίημα,

που γιά Αγάπες, ΄Ονειρα κι Ελπίδες θα μιλά,

της Φύσης τα ηχοχρώματα θε να υμνεί,

και τ' αρώματα όπου σκορπούν

ο Γραίγος κι ο Μπάτης θα εκθειάζει!

Θα λέει γιά ΄Ηλιους,Φεγγάρια και ΄Αφωτες νυχτιές,

γιά Κάμπους, Ελάτινα Βουνά και Χαραγιές,

γιά Λίμνες και Φιδίσιους Ποταμούς,

γιά ΄Αστρα, Πούλιες και Αυγερινούς

και γιά Πουλιά στα δέντρα που θα τραγουδούν,

Καημούς και Πόθους ανείπωτους- κρυφούς.