ΤΩΡΑ

Δυσκολεύομαι να σε τοποθετήσω

σε παρελθόντα χρόνο

Ωστόσο λείπεις

Μονάχα κάποια πράγματα σου επιζούν

με την αδιάφορη ειρωνεία των αντικειμένων

που μας νικάνε άφθαρτα

Κοιτώ τα έπιπλα

δεν συγκρατούν καμιά νοσταλγία

ακίνητη σκηνοθεσία του κενού

εν πλήρει τάξει

Βέβαια παλιώνουνε κι αυτά

μα έχουν προχωρήσει κιόλας στο τετελεσμένο

δε διακυβεύουν μέλλον

Μόνο εγώ ανάμεσα τους πληρώνω χρόνο

μ’ αυτή την απουσία σου εντατικά παρούσα

τη μόνη διάρκεια

Εύκολο λογοπαίγνιο θα πεις

όπως πάντα οι λέξεις

κι άδικες

εκλύουν ψέμα

Μα πώς να πω για την ανάγκη σου

τώρα που ήδη διαπράττω λησμονιά;

Πώς να αναστήσω το δυνάμει σώμα μου

που ενσάρκωνες

τώρα που έχεις αρχίσει πλέον να πεθαίνεις;

Πώς να σε σώσω τώρα;