ΩΣ ΘΑΥΜΑ Ή ΩΣ ΟΦΕΙΛΗ

Υπάρχει μία ομορφιά.
Όταν σιωπώ, τις νύχτες 
με πενθεί.

Οι  γλώσσες των μαλλιών της λάμπουν 
τα μάτια μου κοιτώντας 
τα σκοτωμένα.

Κι ο θάνατος, 
αν συγκρατηθεί, 
στη σκέψη μου θα φέγγει
με άπειρο κάλλος. 

Μια ομορφιά καλή.
Το σώμα της φύλλο που τρέμει
την φωνή μου.

Χρειάζομαι ένα τέλος, 
να φανώ. 
Στους ώμους σε φιλώ
για ό΄ τι σηκώνουν.

Ως θαύμα
ή 
ως οφειλή, 

θα εμφανιστείς;