του Πάρη Παπανικολάου
Νεράιδα, έλα
σε μένα...
σε καρτερώ
στην αγκαλιά
είσαι το φως
των αστεριών
στη ιδεατή μου
ματιά.
Σε σκέπτομαι
αδιάκοπα
ότι έρχεσαι
πετώντας...
με τα μαγικά
σου φτερά,
χαμόγελα
σκορπώντας.
Βρίσκεσαι σε
κόσμους...
μακρινούς πολύ
της γης
στη ψυχή
φέρνεις αγάπη,
απ’ τα άστρα
όπου κατοικείς.
Η λαμπερή σου
παρουσία...
φωτίζει πράα
τα όνειρα μου,
πανδαισία,
φαντασμαγορική
στα βάθη της
καρδιάς μου.
Με πολύχρωμα
λουλούδια,
τα μαλλιά σου
στολισμένα
και άσμα
ασμάτων ιερό...
απ’ τα χείλη
τα κερασένια.
Ερωτευμένος θα
'μαι αιώνια
ψυχή μου,
αιθέρια γλυκιά,
ακόμη κι το φεγγάρι υποκλίνεται
στη θεϊκη σου ομορφιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου