Έπαψα να πηγαίνω στο θέατρο, από τότε που το θέατρο
άρχισε να μ' επισκέπτεται σπίτι μου.
Έτσι έγινα ξαφνικά θεατρικός ήρωας
Δίχως καν να το αντιληφθώ.»
***
Βρήκα στον Πόντο
ένα μικρό χελωνάκι.
Καθώς νύχτωνε
τ' ονόμασα δειλινό.
***
Δεν ξέρω πώς γίνονται τα ποιήματα,
τι ακριβώς
μεσολαβεί για να μετατραπεί η ασκήμια
ξαφνικά σε
ωραιότητα.
Πώς διαπερνά ο
ποιητής τους ήχους και το φως
για να φτάσει
στο ανεξερεύνητο χάος;
Η ποίηση
δηλώνει την παρηγοριά του ποιητή,
την σοφία του,
αποφεύγοντας να την κρατά για
τον εαυτό του,
πασχίζοντας να τη μεταφέρει
στους
ανθρώπους, να της δώσει φτερά,
να την
ανεβάσει στους ουρανούς
να ξαναγίνει
πηγή ζωής.
Ό,τι υπάρχει
βαθύτατα
κρυμμένο πίσω
από το ερμητικό αδιόρατο
είναι η
ποίηση.
***
Τελετές θεών και δαιμόνων
Η ζωή μου ολόκληρη
υπήρξε μια εκθαμβωτική
ιεροτελεστία του Θιβέτ.
Φόρεσα τα ρούχα των θεών,
των ιερέων, των μυστηριακών
πνευμάτων και δαιμόνων,
καταπιάστηκα με τεράστια
τύμπανα, με εκκωφαντικά
τρομπόνια.
Κατασκεύασα υπέροχες μάσκες
ζώων και φανταστικών αρπακτικών.
Δικαόσμησα αίθουσες με πολύχρωμα
πανιά και σημαίες.
Χόρεψα τελετουργικούς χορούς
και επιχείρησα επικίνδυνα
θεαματικά ακροβατικά.
Βάφτηκα με χρώματα μαγικά
και πραγματοποίησα συμβολικές
κινήσεις αδιόρατων υπάρξεων.
Επιχείρησα όλα αυτά σχεδόν
υπνωτισμένος από την επίδραση
μεθυστικών αρωμάτων, αισθησιακών καπνών
χωρίς να είμαι ικανός να γνωρίζω αν το έζησα
πραγματικά ή απλώς
τα φαντάστηκα από την αστείρευτη επιθυμία μου,
έστω για λίγο, να γίνω ένα με τα κοσμογονικά
παιχνίδια θεών και δαιμόνων
Η ζωή μου ολόκληρη
υπήρξε μια εκθαμβωτική
ιεροτελεστία του Θιβέτ.
Φόρεσα τα ρούχα των θεών,
των ιερέων, των μυστηριακών
πνευμάτων και δαιμόνων,
καταπιάστηκα με τεράστια
τύμπανα, με εκκωφαντικά
τρομπόνια.
Κατασκεύασα υπέροχες μάσκες
ζώων και φανταστικών αρπακτικών.
Δικαόσμησα αίθουσες με πολύχρωμα
πανιά και σημαίες.
Χόρεψα τελετουργικούς χορούς
και επιχείρησα επικίνδυνα
θεαματικά ακροβατικά.
Βάφτηκα με χρώματα μαγικά
και πραγματοποίησα συμβολικές
κινήσεις αδιόρατων υπάρξεων.
Επιχείρησα όλα αυτά σχεδόν
υπνωτισμένος από την επίδραση
μεθυστικών αρωμάτων, αισθησιακών καπνών
χωρίς να είμαι ικανός να γνωρίζω αν το έζησα
πραγματικά ή απλώς
τα φαντάστηκα από την αστείρευτη επιθυμία μου,
έστω για λίγο, να γίνω ένα με τα κοσμογονικά
παιχνίδια θεών και δαιμόνων
***
Αυτός είναι ο πραγματικός θάνατος.
Όταν χάνεις τον άνθρωπο που αγαπάς
ενώ παραμένεις υποτίθεται ζωντανός
για να υφίστασαι τον ισόβιο χαμό του.
Αυτός είναι ο πραγματικός σου θάνατος
που σε κάνει να πονάς, όπως θα πονέσουν
με τη σειρά τους οι αγαπημένοι σου
για το δικό σου θάνατο.
Τόσο πένθος δεν υποφέρεται, δεν μπορείς
να το αντέξεις ούτε να το μοιραστείς με άλλους,
σηματοδοτεί τον δικό σου θάνατο,
τον πραγματικό σου θάνατο.
Κανένας δεν έχει τη δύναμη να σε παρηγορήσει
νομίζοντας ότι είσαι ήδη νεκρός.
Αυτός είναι ο πραγματικός θάνατος.
Όταν χάνεις τον άνθρωπο που αγαπάς
ενώ παραμένεις υποτίθεται ζωντανός
για να υφίστασαι τον ισόβιο χαμό του.
Αυτός είναι ο πραγματικός σου θάνατος
που σε κάνει να πονάς, όπως θα πονέσουν
με τη σειρά τους οι αγαπημένοι σου
για το δικό σου θάνατο.
Τόσο πένθος δεν υποφέρεται, δεν μπορείς
να το αντέξεις ούτε να το μοιραστείς με άλλους,
σηματοδοτεί τον δικό σου θάνατο,
τον πραγματικό σου θάνατο.
Κανένας δεν έχει τη δύναμη να σε παρηγορήσει
νομίζοντας ότι είσαι ήδη νεκρός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου