Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Δύο (2) ποιήματα της Δάφνης Κουμουλή

Αυτόχειρες ουρανοί
Αυτές οι γερασμένες κάργιες
που στα ακροκέραμα χτυπιούνται των αετών,
δεν φέρνουν πια μαντάτα, 
απλώς αυτοκτονούν σε πείσμα του ποιητή
με ένα μειδίαμα σαρκαστικό.
Αχ! να ‘ταν μια ανάσταση ακόμα…
Εύελπις παρακμίας του χτες,
κρατάς το τελευταίο προπύργιο του εαυτού
και μέσα κρύβεις μιαν ελπίδα θολή,
που μυστικά ματαιώνεται.
Κατέθεσες στον χρόνο άτοκα
κι έρχεται λήθη.
Λιγοστός ο ουρανός που άφησες στα σύννεφα
κι η βροχή, στην παιδική της ακόμα ηλικία,
δεν νιώθει ποιον θάνατο ξεπλένει…………..

**
Μοιάζω να βγήκα από ρήγμα
σε αρνητικό φωτογραφίας.
Ειδικό βάρος μηδέν!
Με φόρεσαν τα διαρρηγμένα ιμάτια
κι αντίπερα με πήγαν
καινούριο σενάριο να αρχινήσω
Μα κι εδώ φυλακές...
Αφήνω ένα ρήγμα φιλιού για το τέλος
και ως τότε, για άλλοθι,
ποιήτρια πως είμαι θα ομολογώ……

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σκοπός μας είναι η δημιουργία μιας Ανθολογίας Ποιημάτων από το σύνολο των Ελλήνων Ποιητών- Ποιητριών αλλά και ορισμένων ξένων, καθώς επίσης και κειμένων που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Πιθανόν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες να μην έχουν συμπεριληφθεί. Αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη ενέργεια του διαχειριστή του Ιστολογίου αλλά είναι τυχαίο γεγονός. Όσοι δημιουργοί επιθυμούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους

στο e-mail : dimitriosgogas2991964@yahoo.com προκειμένου να αναρτηθούν στο Ιστολόγιο.

Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σεβόμαστε πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε δημιουργού, ποιητή και ποιήτριας και επισημαίνουμε πως όποιος δεν επιθυμεί την ανάρτηση των ποιημάτων του ή κειμένων στο παρόν Ιστολόγιο, μπορεί να μας αποστείλει σχετικό μήνυμα και τα γραπτά θα διαγραφούν.

Τέλος υπογράφουμε ρητά ότι το παρόν Ιστολόγιο δεν είναι κερδοσκοπικό και πως δεν η ανάρτηση οποιουδήποτε κειμένου, ποιήματος κτλ γίνεται με μοναδικό στόχο την προβολή της ποίησης και την γνωριμία όλων όσων ασχολούνται με αυτή, με το ευρύτερο κοινό του διαδικτύου.