[Ωχ αδερφέ! την καίω τη ζωή μου..]

Ωχ αδερφέ!
την καίω τη ζωή μου,
την κάνω ό,τι θέλω,
λάσπη την κάνω και πηλό
κι αγίασμα χωρίς θεό κι αγίους.

Έτσι, γιατί μπορώ

Και χαίρομαι η βασιλεύουσα
πασών των ουτοπιών
κι η λογική στα Τάρταρα
κι η καρδιά άσκοπη.

Έτσι, γιατί μ’αρέσει

Δεν λάτρεψα θαυματουργές εικόνες,
σεβάστηκα μιαν έχιδνα
που θαρραλέα δαγκώθηκε,
χόρεψα τον χορό της βροχής
με πόδια δεμένα
και δίχως ομπρέλα.

Έτσι το ‘θελα

Το μόνο που με λύγισε ήταν η ελπίδα,
ύπουλη, ακατανόμαστη,
δήθεν ελπίδα.
Έτσι το ‘θελε
μια κουστωδία σερνάμενων περιπατητών.
Μόνο αυτό μπορούσε…………..

Δάφνη Κουμουλή