Ωδή εις των ποιητών τας ευγενείς αθροίσεις

Ψαράκης Κώστας 

(Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, 

γεγονότα ή καταστάσεις είναι εντελώς τυχαία 

που λέγανε και στις παλιές ταινίες)

Θέλω να είμαι ποιητής 
ευαίσθητος , μοιραίος
νάχω την κόμη πίπτουσα με χάρη εις τους ώμους
-σε κότσο ή ελεύθερη-
-ανάλογα την ώρα-
να μαι μονίμως σοβαρός
να είμαι ποιητής ωραίος!

Να χω το βλέμμα στο άπειρο πάντα εστιασμένο
ν αναστενάζω ενίοτε (πάντοτε εκ των έσω) (ν)
να είμαι όμως και θερμός
-ενίοτε λαγνοβοών-
ως και καυλοπυρέσσων

και να πηγαίνω στων ποιητών τας ευγενείς αθροίσεις
να κάνω χαριτομενιές
-ως είθισται και πρέπει-
να κάνω τσιριτσάνζουλες να δέχομαι υποκλίσεις
να με λατρεύουν άπειραι
ευαίσθητες κοπέλες
πανέμορφες ανάλαφρες
ή και ψαροκασέλες

Κι όλοι οι άλλοι ποιηταί
νάχουν για μένα φθόνο
και μυστικά , συν δυό , συν τρεις
πάντα με χαμηλή φωνή
και πάντοτε φοβούμενοι
ας μ ονομάζουν όνο

Και να φορώ οπωσδήποτε
μπότες , να φέρω ξίφος
και νά χω ως και άλογο
δια τας μετακινήσεις
και πάντοτε ανάλογο
υψιπετές περήφανον
του Δον Κιχώτου ύφος
..........

κι όχι με το παραμικρό
να δέρνω τους ανθρώπους !
-ντροπή ανάλγητος ψυχή-
-οποία βαρβαρότις-
κι απέ να παίρνω τα βουνά
και τους βραχώδεις τόπους
να τρώγω μουνουχότραγους
-οποία χυδαιότης-
να οδηγώ το subaru με τους 200 ίππους
-αντί να έχω άλογο , ως όφειλα ο ιππότης-

και που ειναι η συνείδησις η οικολογική μου;
να αγκαλιάζω τα σκυλιά , να μή πατώ τις βρούβες
και νά μαι αλληλέγγυος με όρνεα και κούβες;

και που ναι ο αντιρατσισμός
να λέω τον gay πούστη
-ειναι ποιητού καμώματα αυτά που σας διηγούμαι
πές τε μου σας παρακαλώ
ή μήπως του Προκρούστη;

θέλω βρε, να γίνω ποιητής
ποιητής πολύ ωραίος
ευαίσθητος , λεπταίσθητος
(και λίγο αρουραίος)
μα δε μ αφήνει ο χαρακτήρ
-όφου το γιασεμί μου-
μα δε μ αφήνει ο χαρακτήρ
που έχω ο χυδαίος .....