[Τα λουλουδια μου καμπυλώνονται]

ΩΡΑ 3.23 ΤΟ ΠΡΩΙ

Τα λουλουδια μου καμπυλώνονται
Προς το παραθυρο
Ζητώντας ανασα
Οι σκεψεις μου
Συσπειρώνονται
Προς τα μεσα
Ψάχνοντας διαφυγή
εκ των εσω ,
φυσικα αδύνατον
Με καθε γουλια
Η ομιχλη του μυαλου
Ολο και ποιο πυκνη
Με καθε τσιγαρο
Και ο καπνος πυκνότερος
Ωρα 3.23 το πρωι
Αρχη Μιας νεας μερας
Διαβαζω ,δεν καταλαβαινω
Οι αισθησεις μου δεν με υπακουν
Το δηλητήριο ευτυχως τέλειωσε
Τα τσιγαρα τελειωσαν,κι’αυτα
Η αντοχη με εγκατέλειψε
Πεφτω με τα ρουχα
σε εναν υπνο βαρυ,βαθυ
Χωρις ονειρα...

γιαννης περγαμηνελλης