«Να με αγαπάς»

             του   Ζουμπιάδη Ιωάννη

Ακόμα και αν είναι λάθος.
Ακόμα και αν ο χρόνος είναι λίγος.
Να με αγαπάς.
Ακόμα και αν όλοι λένε ότι δεν αξίζει.

Ακόμα και αν το τώρα είναι η τελευταία στιγμή.
Να με αγαπάς.
Ακόμα και αν η ζωή είναι όμορφη και δεν την αντέχω.
Ακόμα και αν η θάλασσα καταπιεί τα βουνά.

Ακόμα και αν τελειώνει η υπομονή σου.
Να με αγαπάς.
Ακόμα και αν νομίζω ότι δεν το θέλω.
Γιατί σε εσένα ξεκινά και τερματίζει η αγάπη.

Γιατί μόνο αυτό γνωρίζω από εσένα.
Το εμπιστεύομαι όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.
Γιατί αυτό με δένει μαζί σου.
Και το νιώθω ως απόλυτο.

Να με αγαπάς.
Ακούς;
Θέλω να το ακούσει ο νους.
Η καρδιά.

Όλη η ύπαρξή σου.
Να με αγαπάς.
Γιατί έτσι μου βγάζεις τον καλύτερό μου εαυτό.
Στρογγυλεύουν οι γωνίες μου.

Χωρώ πιο εύκολα στον χώρο.
Να με αγαπάς.
Γιατί έτσι μπορώ και στέκομαι.
Γιατί η αγάπη σου είναι σαν του παράδεισου το νερό.

Δεν τελειώνει.
Πάντα θα με ξεδιψά.
Να με αγαπάς.
Γιατί μόνο αυτό έχω.

Μόνο αυτό με κάνει να αξίζω.
Να αποδέχομαι τον εαυτό μου.
Να με αγαπώ.
Να εξελίσσομαι.