Στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης
Ώρα μηδέν κι εσύ μονάχος τριγυρίζεις
πες μου τι βρίζεις σε ποιον ελπίζεις
στο ίδιο θέμα αγωνίζομαι κι εγώ
να πολεμήσω, να πολεμήσω
ότι με πνίγει και μου λέει πώς να ζήσω
Ώρα μηδέν στην θυμωμένη πολιτεία
απόψε δεν μας σώζουνε τ' αστεία
ότι πιστέψαμε το άρπαξε η μπόρα
όλα τελειώνουν ή αρχίζουν τώρα
Τώρα στα μάτια σου ορμάνε παρελάσεις
πως να περάσεις να ονομάσεις
όλα τα πράγματα που χρόνια κουβαλάς
πως να προφτάσεις τι να προφτάσεις
πού να βρεις μέτρα φιλικά να κουβεντιάσεις
Τώρα στα μάτια σου γυρνάνε παραστάσεις
τα παιδικά σου χρόνια και οι φάσεις
και φορτωμένος με χιλιάδες διαδόσεις
τα όνειρά σου πως να ξεπληρώσεις
Γίνεται θόρυβος μα τίποτα δεν μένει
είμαστε ξένοι, είμαστε ξένοι
νύχτες πολύχρωμες κι εγώ να προσπαθώ
να πολεμήσω, να πολεμήσω
ότι με πνίγει και μου λέει πώς να ζήσω
Είναι ο θόρυβος που άλλαξε τον χρόνο
πιο πέρα απ' την χαρά και απ' τον πόνο
ότι πιστέψαμε το άρπαξε η μπόρα
όλα τελειώνουν ή αρχίζουν τώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου