Ανάερο χάδι η ματιά που
Με κοίταε την ώρα που φτερούγες πουλιών
Κροτούσαν συλλαβίζοντας
Παράξενες αρμονίες
Ώσπου έπεσε το απόβραδο
Τη νύχτα δαμάζοντας στα
Ακροβλέφαρά της
Με ανάσες και πόθους
Την Κύπριδα υμνώντας.
***
Δώσε μου μια λέξη
να Στήσω το σκηνικό της νύχτας
Μια κατοικία για τα ορφανά μου όνειρα
Κι ένα καράβι απάγκιο
Δώσε μου μια λέξη
Χωρίς πνιγηρά κακόηχα
Το πολύ δυο φωνήεντα κι ένα
Σύμφωνο υγρό -"Έλα" να μου πεις,
Και θα δεις πόσα πουκάμισα θ' αλλάξω
Μια στέγη θα ντυθώ ή μια θάλασσα για
Να με αντέχουν τα όνειρά μου.
***
Κι όταν χτυπήσεις την πόρτα
Μην ξεχάσεις να έχεις μαζί σου
Πολλά αντίγραφα εκείνης
Της νύχτας
Γιατί κάτι σκέφτηκα
Στο νέο μου βιβλίο θέλω
Να χαράξω
Αυθεντικές συντεταγμένες
Μιας έσχατης ελεγείας
Έτσι για να δαιμονίσω
Τις σελίδες μου
Με την αυταπάτη
Ενός ατελεύτητου ρόγχου
Που εσύ επέμενες
Να τον αποκαλείς έρωτα
***
Ήρθες πάλι κρυφά
Τρυπώνοντας σε γρίλιες μυστικές
Αργά στη χάση
Κατάχαμα βρήκες τα κουρέλια της νύχτας
Και με το αχ μιας ανάσας
Σάρωσες τα πάντα
Μα τα στίγματα είναι ’κεί
Ατίθασα αλαζονικά
Κοιτάνε επίμονα το ανάρμοστο
Ν’ αντιπαλεύει με τη σκιά του
Φαντάζομαι
το άγγιγμά σου
Σαν μια χορδή άρπας που
Εφάπτεται σε οριζόντια
Σειρά ανεκτέλεστων πόθων.
Έλα γλυκιά ειμαρμένη
Και νιώσε ηδονικά
Τα ακροδάχτυλα της νύχτας
Που όλο θωπεύουν μυστικά
Τα ίχνη από το πέρασμά σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου